အဂၤလိပ္လူမ်ိုဳး၊ဝတၱဳေရးဆရာ မာဂရက္စတရြန္း ဂ်ိဳဒ္းမ္စြန္က
“ကၽြႏ္ုပ္တို႕ အမ်ားစုဟာ
မိနစ္ ၆၀မွာ ၅၈-မိနစ္ကို အတိတ္ကအေၾကာင္းမ်ားအတြက္
စၿမံဳ႕ျပန္ရင္းအခ်ိန္ကုန္တတ္ပါတယ္။
ဆံုးရႈံးသြားခဲ့တဲ့ အတိတ္က ေပ်ာ္ရႊင္စရာကိစၥမ်ား၊
သို႕မဟုတ္
မွားမွားယြင္းယြင္းလုပ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္ အရွက္ရစရာကိစၥမ်ား၊
(ယင္းကိစၥႏွစ္ရပ္လံုးဟာ သံုးမရေတာ့တဲ့ ကိစၥမ်ား၊
အင္အားေပ်ာ့ညံ့ခ်ိနဲ႕ေစတဲ့ ကိစၥမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။)
ဒါမွမဟုတ္ အနာဂတ္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊
သို႕မဟုတ္
ရင္ဆိုင္ရမွာ ေၾကာက္တဲ့ကိစၥမ်ားအေၾကာင္း စဥ္းစားၿပီး အခ်ိန္ကုန္လြန္တတ္ၾကပါတယ္။
“တကယ္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရမယ့္ နည္းလမ္းမွာ
အသက္ရွင္ေနထိုင္ခြင့္ရတဲ့ မိနစ္တိုင္း၊ စကၠန္႕တိုင္းကို
ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ထပ္မေတြ႕ႏိုင္တဲ့ အံ့ၾသစရာ ျဖစ္ရပ္ကဲ့သို႕ လက္ ခံရန္ျဖစ္ပါတယ္။
စကၠန္႕တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းမွာ အံ့ၾသစရာျဖစ္ၿပီး
ထိုအံ့ၾသစရာမ်ားမွာ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုလည္း ထပ္ျခင္းမရွိပါ။
သင္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကို သင္လုပ္ကိုင္ပါ။
ကစားရမယ့္အခ်ိန္မွာ ကစားပါ။
မ်က္ရည္က်ရမယ့္အခိ်န္မွာ မ်က္ရည္က်ပါ။
ရယ္စရာ၊ဟားစရာေတြ႕ရင္ ရယ္ပါ။
သင့္ဘဝကို လက္ေတြ႕က်က်ေနရမယ့္ အခ်ိန္ဟာ
မ်က္ေမွာက္ကာလ၊
ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္အခ်ိန္၊
ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment