တစ္ခါတုန္းက
လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးဆီကိုေရာက္လာၿပီး
“ ငရဲ ဘာလဲ၊
နတ္ျပည္ဘာလဲ
ဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္။
တကယ္ရွိရင္ က်ေနာ့္ကို ျပပါ ”
လို႕ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ဘာမွ မေျပာဘဲ ခန္းမႀကီးတစ္ခုဆီ ကိုေခၚသြားတယ္။
အခန္းရဲ႕အလယ္မွာ ဟင္းပြဲေတြအမ်ားႀကီး၊စားခ်င္စဖြယ္ျဖစ္သလို
တစ္ခန္းလံုးလည္း ဟင္းနံ႕ကေမႊးေနပါတယ္။
အခန္းထဲမွာရွိတဲ့ လူတိိုင္းမွာ ဇြန္းကိုယ္စီနဲ႕၊
ဟင္းကိုခပ္စားဖို႕ ႀကိဳးစားေနသူေတြက အမ်ားႀကီး၊
ဒါေပမယ့္ သူတို႕ရဲ႕ဇြန္းေတြက
အရွည္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။
ဒါေၾကာင့္
ခပ္လိုက္တဲ့ ဟင္းေတြဟာ ပါးစပ္ဆီ မေရာက္ခင္ ျပဳတ္က်ကုန္ပါေလေရာ။
ဘယ္သူမွ
စားရတယ္လို႕မရွိဘူး။
ဒါေပမယ့္ လုယက္ၿပီးစားဖို႕ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။
ျမင္မေကာင္းဘူး။
အကုန္လံုးက ပိန္ၿခံဳးေျခာက္ကပ္ေနၾကေလရဲ႕။
ဘုန္းေတာ္ ႀကီးကေျပာတယ္။
“ အဲဒါ ငရဲဘဲ ”
ဘုန္းေတာ္ ႀကီးကေနာက္တစ္ခန္းဆီကိုေခၚသြားျပန္တယ္။
အဲဒီအခန္းမွာလည္း ေစာေစာက အခန္းထဲမွာလိုပဲ ဟင္းပဲြေတြက အမ်ားႀကီး၊
စားခ်င္စဖြယ္ျဖစ္သလို တစ္ခန္းလံုးလည္း ေမႊးႀကိဳင္ေနပါတယ္။
အဲဒီမွာလည္း အင္မတန္ရွည္တဲ့ ဇြန္းေတြကိုင္ထားတဲ့လူေတြအမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။
ထူးျခားတာက အရင္အခန္းလို လူေတြက ဟင္းေတြကို သုူ႕ထက္ငါ
လုယက္စားဖို႕မႀကိဳးစားၾကဘူး။
ကိုယ့္ဇြန္းရွည္နဲ႕ခပ္ၿပီး အနီးဆံုးမွာရွိတဲ့လူကို
ခြန္႕ေကၽြးတယ္။
ၿပီးေတာ့ အျပန္အလွန္ ခြန္႕ေကၽြးၾကတယ္။
လူေတြအားလံုးဟာလည္း
၀၀လင္လင္ စားၾကရတယ္။
လူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေတြကလည္း ၿပံဳးရႊင္ေနၾကေလရဲ႕။
ဘုန္းေတာ္ ႀကီးကေျပာတယ္။
“ အဲဒါ နတ္ျပည္ဘဲ...”
တကယ္ေတာ့ ငရဲ နဲ႕နတ္ျပည္ ရဲ႕
အဓိက ကြာျခားတာက စိတ္ေန သေဘာထားပါ။
ဒါကို နားလည္ရင္ ငရဲ နဲ႕ နတ္ျပည္ဟာ
ကိုယ့္ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈ ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး
အခ်ိန္မေရြး ေရာက္သြားႏိုင္တဲ့ ေနရာတစ္ခုဆိုတာ
သေဘာေပါက္မွာပါေနာ္။
No comments:
Post a Comment