"အေမ့ထံသို႕ ေပးစာမ်ား-၇၇..."

သို႕

ခ်စ္တဲ့အေမ

သား သတိတရ စာေရးလိုက္ပါတယ္။

အေမ ေနေကာင္းသလား။

အေမ့ရဲ႕ေမြးေန႕နီးလာသလို အေမမ်ားေန႕ဟာလည္း နီးလာၿပီ။

အေမ့ကို အရမ္းသတိရမိတယ္။

အေမ့ရဲ႕ေမြးေန႕မွာ အေမက ေမြးေန႕အလွဴ လုပ္ေနက်မို႕ က်ေနာ္လည္း

အဲဒီေမြးေန႕အလွဴထဲမွာ ကုသိုလ္ပါဝင္ခ်င္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အေမ့ဆီကို ေငြပို႕ခ်င္မိတယ္။

ခရီးက ေဝးလြန္းတာမို႕ အျခားပစၥည္းကို ပို႕တာထက္

ေငြပို႕တာက အစစအရာရာ အစဥ္ေျပမယ္ေလ။

ဒါနဲ႕ ေငြပို႕ဖို႕ ဘဏ္ကို စံုစမ္းတယ္။

ဘဏ္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္ထားတာမိ်ဳးမရွိဘူးလို႕ သိရတယ္။

ဒါနဲ႕ေငြလႊဲတဲ့ရံုးခန္းတစ္ခုကိုေတြ႕တာနဲ႕ ဝင္စံုစမ္းၾကည့္ျပန္တယ္။

အဲဒီရံုးကလည္း ျမန္မာျပည္ကို ဆက္သြယ္ၾကည့္တယ္။

မရဘူး။

သူတို႕ျပန္ေျပာလိုက္တာက ျမန္မာျပည္ေတာ့ မရဘူး။

ျမန္မာျပည္ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ႏိုင္ငံေတြကို ပို႕ႏိုင္တယ္တဲ့။

အေမေရ…ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး။ ခက္ခဲလိုက္တာ။

ဒါနဲ႕ပဲ ကယ္လီဖိုးနီးယားမွာ ေနခဲ့တုန္းက သိကၽြမ္းခဲ့တဲ့မိတ္ေဆြတစ္ဦးကတစ္ဆင့္

ဟြန္ဒီလို႕ေခၚတဲ့ပုဂၢလိက ေငြလႊဲတဲ့သူနဲ႕ခ်ိတ္ဆက္ၾကည့္ေတာ့မွ အစဥ္ေျပသြားေတာ့တယ္။

ဒီမွာက ေငြရွာတာ ခက္ခဲတယ္။

ၿပီးေတာ့ ေငြကလည္း တန္ဖိုးရွိလွတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေငြကို အေမ့လက္ထဲ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္ေစခ်င္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ခက္ခက္ခဲခဲ အဆက္အသြယ္ကို ရွာရတယ္။

ရလာျပန္ေတာ့လည္း ဟြန္ဒီက ဘယ္ေလာက္စိတ္ခ်ရသလဲဆိုတာ

မဆက္သြယ္ဖူးေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒီအတြက္ စိတ္ပင္ပန္းရျပန္တယ္။

အဲဒီေငြေတြ ေရာက္၊မေရာက္ ေၾကာင့္ၾကရျပန္တယ္။

အခုေတာ့ အေမ့ဆီေငြေတြေရာက္ၿပီဆိုေတာ့မွ စိတ္ေအးရေတာ့တယ္။

ကူညီသူေတြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။

က်ေနာ္တို႕ပို႕လိုက္တဲ့ေငြေတြကို  အေမ့သေဘာအတိုင္း

လွဴခ်င္ရာ လွဴပါ။

စားခ်င္ရာကို စားပါ။

လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္ပါ။

က်ေနာ္တို႕လွဴတာက က်ေနာ္တို႕ရဲ႕အလွဴျဖစ္ေနပါၿပီ။

အေမလက္ထဲေရာက္ၿပီးမွ အေမလွဴတာက အေမရဲ႕အလွဴပဲေလ။

အေမ ႀကဳိက္ႏွစ္သက္သလို စီမံခန္႕ခြဲပါ။

ေအသင္ၿမိဳ႕ဟာ က်ေနာ္တို႕အတြက္ ပတ္ဝန္က်င္အသစ္ျဖစ္ေနတယ္။

တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးဖူးေလ။

ေနရာသစ္ကို လူသစ္အေနနဲ႕ေရာက္လာေတာ့

မထင္မွတ္တဲ့အခက္အခဲေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။

အရင္ဆံုးေတြ႕ရတဲ့အခက္အခဲက အိမ္ခန္းရွာရတဲ့အခက္အခဲ။

ကုမၸဏီကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့ အလုပ္နဲ႕နီးတဲ့ေနရာတစ္ခုရဲ႕လိပ္စာကို ေပးတယ္။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ/ေက်ာင္းသားမ်ား ေနတဲ့အေဆာင္လို႕ေျပာရမယ္ထင္တယ္။

University Garden Apartments တဲ့။

ေဂ်ာ္ဂ်ီယာတကၠသိုလ္နဲ႕နီးတယ္။

အလုပ္နဲ႕လည္း နီးတယ္။

အခန္းခကလည္း သင့္ေတာ္တယ္။

အိပ္ခန္းတစ္ခန္းပါတယ္။ေရခ်ိဳးခန္း၊အိမ္သာကတစ္ခန္း။

မီးဖိုေဆာင္က တစ္ခန္း။

ဘုရားခန္းက တစ္ခန္း။

အခန္းကိုၾကည့္ၿပီး ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိတယ္။

ဒါေပမယ့္ တရားဝင္စာရြက္စာတမ္းေတြ အားလံုးေတာင္းတယ္။

ေနာက္ေၾကာင္းရာဇာဝင္ကိုေလ့လာဖို႕ အခ်ိန္ႏွစ္ရက္ယူမယ္တဲ့။

ေနာက္ေၾကာင္းရာဇာဝင္ဆိုတာက အိမ္လခကို မွန္မွန္ေပးႏိုင္တဲ့

အေျခအေနရွိ၊မရွိ အဓိကျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ ျပႆနာရွိခဲ့ဖူးလား။

ရာဇာဝတ္မႈ ျဖစ္ခဲ့ဖူးလား။

ဆိုတာေတြကို ေလ့လာၾကတယ္လို႕ သိရပါတယ္။

ကားထဲမွာ ပစၥည္းေတြကို ထိုးသိပ္ခဲ့ၿပီး ကတုိက္ကရိုက္လာခဲ့ေတာ့

အဲဒီႏွစ္ရက္ကို ဘယ္မွာ သြားေနရမွာလဲ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဟာ္တယ္မွာ တည္းဖို႕ျဖစ္လာတယ္။

ေဟာ္တယ္ခကလည္းေစ်းႀကီးလိုက္တာ။

တစ္ညကို ျမန္မာေငြနဲ႕ တစ္သိန္းနီးပါးေလာက္ေပးရတယ္။

ဒါေတာင္မွ အခန္းေတြနည္းနည္းပဲ က်န္ေတာ့တယ္ဆိုပါလား။

ေဟာ္တယ္မွာတည္းတာလည္း အစဥ္ေျပလွတယ္မဟုတ္ပါဘူး။

မိုးေတြက အဆက္မျပတ္ရြာေနေတာ့ ကားထဲက ပစၥည္းေတြ ထုတ္ဖို႕မလြယ္ဘူး။

အဝတ္အစားေတြကလည္း ကားရဲ႕အတြင္းပိုင္းေရာက္ေနတယ္။

ထင္မွတ္မထားေတာ့ ပစၥည္းေတြကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတာ မရွိခဲ့ဘူး။

ထုတ္လို႕လြယ္ဦးေတာ့ ျပန္ထည့္ရင္ ခက္ခဲမယ့္အေျခအေနကိုလည္း

တြက္ခ်က္မိေတာ့ ေဟာ္တယ္မွာလည္း ျဖစ္သလိုပဲ အိပ္ခဲ့ရတယ္။

ႏွစ္ရက္ဆိုတဲ့အတိုင္းပါပဲ။

ႏွစ္ရက္ၿပီးေတာ့ အခန္းကရပါတယ္။

အခန္းအတြက္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းကို လက္မွတ္ထိုးရတာလည္း

လက္တေညာင္းပါပဲ။

သူတို႕ဆီမွာ ဥပေဒဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြက မ်ားလြန္းလွတယ္။

စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ရင္ သူ႕တို႕ဖက္က လြတ္ကြက္ဟာကြက္မရွိေအာင္

အိမ္ခန္းငွားသူကို စာရြက္စာတမ္းနဲ႕ တုတ္ေႏွာင္လုိက္တာပါပဲ။

ဥပေဒနဲ႕အညီေနသူအဖို႕ ဘယ္ေလာက္တုတ္တုတ္ပါ။

မႈစရာ မရွိေလာက္ပါဘူး။

မိုးကအဆက္မျပတ္ရြာေနေတာ့ အခန္းရလို႕ဝမ္းမသာႏိုင္ေသးဘူး။

အဲဒီပစၥည္းေတြကို ခ်ဖို႕တစ္ပတ္ေလာက္ကို ၾကာတယ္။

နည္းနည္းခ်င္း ေရြ႕ေနရလို႕ေလ။

တစ္ပတ္ၾကာေတာ့မွပဲ ပစၥည္းေတြ အိမ္ခန္းထဲ

အကုန္ေရာက္ေတာ့တယ္။

အိမ္ခန္းေလးက ေဟာ္တယ္ကအခန္းလိုပါပဲ။

ေတာ္ေတာ္ေလး ျပည့္ျပည့္စံုစံုထားေပးပါတယ္။

ယံုယံုက ပစၥည္းေတြကို ေနရာတက် ထားလိုက္ေတာ့

အိမ္ခန္းေလးဟာ သီရီေဂဟာေလးျဖစ္သြားပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာ အိမ္ခန္းေသာ့က မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းကို ထမင္းစားခ်ိန္မွာ

အလုပ္ခြင္ေန အိမ္ခန္းငွားရံုးခန္းကို

ဖံုးနဲ႕ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။

ရံုးခန္းက ဝန္ထမ္းက အိမ္ခန္းေသာ့ကို ျပင္ပါတယ္။

ျပင္ေၾကာင္းကိုလည္း ဖံုးျပန္မဆက္ပါဘူး။

ေသာ့အသစ္ကိုလည္း မေပးပဲ ဝန္ထမ္းေတြက ရံုးဆင္းသြားပါတယ္။

အလုပ္ၿပီးလို႕အိမ္ျပန္လာေတာ့ အိမ္ခန္းထဲဝင္မရတဲ့အျဖစ္ကို

ႀကံဳရပါတယ္။

ဘယ္မွလည္း ဆက္သြယ္မရပါဘူး။

ဝန္ထမ္းေတြက ရံုးခ်ိန္ျပင္ပဆိုရင္ ဘာမွ မလုပ္တဲ့သေဘာပဲ။

အဲဒီညမွာ ေဟာ္တယ္မွာ တစ္ည ထပ္အိပ္ရျပန္ပါတယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ မိုးလည္း မရြာဘူး။

ကားမွာလည္း ဘာပစၥည္းမွ မရွိေတာ့ပါ။

အဝတ္တစ္ထည္၊ကိုယ္တစ္ခုနဲ႕ေဟာ္တယ္မွာ အိပ္ရျပန္တယ္။

အဲဒီလိုမ်ဳိးအခက္အခဲအေသးေလးေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ အေမ။

အခုေနတဲ့အိမ္ခန္းက အလုပ္နဲ႕နီးတယ္။

တစ္မိုင္ေတာင္ မျပည့္ဘူး။

ကားေမာင္းသြားရင္ သံုးမိနစ္ေလာက္ပဲၾကာတယ္။

အိမ္နဲ႕အလုပ္ခြင္ နီးေတာ့ ဓာတ္ဆီကုန္သက္သာတယ္။

အခ်ိန္ကုန္သက္သာတယ္။

က်ေနာ္တို႕ေနတဲ့အခန္းရဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ေရကူးကန္ရွိတယ္။

ေရကူးကန္ရဲ႕ေထာင့္တစ္ခုမွာ ခ်ယ္ရီပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိတယ္။

ခ်ယ္ရီပြင့္ခ်ိန္မွာ တစ္ပင္လံုးကိုေဝေဝဆာဆာပြင့္တာ

လွလိုက္တာအေမရယ္။

က်ေနာ္တို႕ေနတဲ့ပတ္ဝန္က်င္မွာေတာ့ စိမ္းလန္းေနတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးေတြနဲ႕။

တကယ့္ဥယ်ာဥ္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနပါတယ္။

နံနက္ေစာေစာ အိ္ပ္ယာကထခ်ိန္မွာ ငွက္ေတြရဲ႕ေတးဆိုသံနဲ႕အိပ္ယာထရတာကို

သေဘာက်မိတယ္။

က်ေနာ္အခန္းက လွမ္းၾကည့္ရင္ ဒီၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕အႀကီးဆံုးဆိုတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ႀကီးရွိတယ္။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ/ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားစုလာၾကတယ္။

စာၾကည့္တိုက္ ကဒ္ျပားလည္း လုပ္ထားလိုက္တယ္။

စာၾကည့္တိုက္က အိမ္နဲ႕နီးေလေတာ့မွ အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး

စာၾကည့္တိုက္ကို မွန္မွန္မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ရွားရွားပါးပါး ေရာက္ေလတိုင္းလည္း ေပ်ာ္မိပါတယ္။

လိုရင္ႀကံဆ၊နည္းလမ္းရသတဲ့ လို႕အေမေျပာဖူးတယ္။

ေန႕တိုင္းမေရာက္ႏိုင္ေပမယ့္ တစ္ပတ္တစ္ခါေရာက္ေအာင္ေတာ့

နည္းလမ္းရွာရမယ္။

စာၾကည့္တိုက္ကို ဘာျဖစ္လို႕ဒီေလာက္ေတာင္ သြားခ်င္ရသလဲလို႕ မိန္းမက

ေမးေတာ့ က်ေနာ္ကျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

“ဗိုက္ပူၿပီးဦးေႏွာက္ေသးတဲ့့့သူ မျဖစ္ခ်င္လို႕ေပါ့” လို႕ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

ဟုတ္တယ္ေလအေမရဲ႕။

ေန႕တိုင္းအစားစားတယ္။အစားဟာ ရုပ္ခႏၶာအတြက္ လိုအပ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အစားမ်ားေတာ့ ဗိုက္ပူသထက္ပူလာတယ္။

ဒီလိုပဲ စိတ္အတြက္လည္း အစားစားဖို႕လိုတယ္ေလ။

စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ စိတ္အတြက္ အစားအစာေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိတယ္။

အဲဒီအစားအစာကို မမွီဝဲရင္ 

တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ဦးေႏွာက္ ေသးသထက္ေသးလာဖို႕ ေသခ်ာတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ ရုပ္အတြက္သာ အစားအစာေတြစားၿပီး

စိတ္အတြက္ အစားအစာမျဖည့္ရင္

ဗိုက္ပူၿပီး ဦးေႏွာက္ေသးသူျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕

အေမေျပာခဲ့ဖူးတဲ့စကားကို ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့

မိန္းမက ေအာ္….ဒါေၾကာင့္ကိုး တဲ့။

ေနာက္ေတာ့လည္း က်ေနာ္စာၾကည့္တိုက္သြားတိုင္း

သူမ လိုက္လာတတ္တယ္။

                                                        အေမေရ…

က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါ။

အေမပို႕သတဲ့ေမတၱာကို ခံယူပါတယ္အေမ။

ခ်စ္တဲ့သား

ေအာင္ဝင္းဟိန္း

ေအသင္ၿမိဳ႕၊

ေဂ်ာ္ဂ်ီယာျပည္နယ္၊

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု။
၅-၁၁-၂၀၁၃