တစ္ခါတုန္းက
အဖြားနဲ႕ေျမးမေလးတို႕ဟာ ဘုရားေက်ာင္းကို သြားၾကတယ္။
ဘုရားေက်ာင္းက
အမွတ္တရပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆိုင္မွာ ဘုရားေက်ာင္း ရန္ပံုေငြအတြက္
ပို႕စကဒ္ေတြကို
တစ္ေဒၚလာနဲ႕ေရာင္းပါတယ္။
အဖြားျဖစ္သူက
ပို႕စကဒ္ ဆယ္ခု ဝယ္လိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ အတူပါလာတဲ့ေျမးမေလးက
“အဖြားကလည္း
ဒီပို႕စကဒ္ေတြ အျပင္ေစ်းဆိုင္မွာ
တစ္ေဒၚလာဆိုရင္ ႏွစ္ခုေတာင္မွ ရတာ၊
အျပင္မွာ ဝယ္ပါလား”လို႕
ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ အဖြားက
“ ေျမးေလးရယ္၊ အဖြားက ပို႕စကဒ္ကို ဝယ္တာမဟုတ္ပါဘူး။
ဘုရားေက်ာင္းက လုပ္ေနတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို
အားေပးကူညီရင္း
အဖြားက ပီတိေတြကို ဝယ္ေနတာပါ”လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေျမးမေလးက
“အဖြားေျပာတာကို သမီးနားမလည္ဘူး။
ရွင္းျပပါဦးအဖြား”လို႕ေျပာလိုက္တယ္။
အဖြားက
“
အခု ေျမးေလးျမင္ရတဲ့ဘုရားေက်ာင္းက အေဆာက္အဦးေတြ၊ ဘုရားေက်ာင္းက ျပဳလုပ္ေနတဲ့အခမ္းအနားေတြ၊
ဘုရားေက်ာင္းမွာ ေန႕စဥ္သံုးစြဲေနတဲ့ ေရ၊မီး စတဲ့ ကုန္က်စရိတ္ေတြ၊
ဒါေတြကို
ေစတနာရွင္ေတြက ေထာက္ပံ့ေနၾကတာ၊
ေထာက္ပံ့သူေတြ မရွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ဘုရားေက်ာင္း ဆက္ၿပီး
ရပ္တည္ႏိုင္ပါ့မလဲ။
ဒီေတာ့ ဘုရားေက်ာင္း တာဝန္ရွိသူေတြအေနနဲ႕ အလွဴရွင္ေတြကို တိုက္တြန္းရတယ္။
ေဟာေျပာ စည္းရံုးရတယ္။ ရန္ပံုေငြေတြကိုလည္း စုေဆာင္းရတယ္။
အဲ…အမွတ္တရပစၥည္းေရာင္းတာလည္း
ရန္ပံုေငြ ရွာနည္း တစ္နည္းေပါ့။
ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္လုပ္တာလည္း ရန္ပံုေငြ
ရွာနည္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။
ခုလို အဖြားက ဝယ္ယူ အားေပးလိုက္ေတာ့ သူတို႕ ရန္ပံုေငြ စုေဆာင္းရာမွာ
အဖြားက ပါဝင္ၿပီးသား ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ”
လို႕ေျပာရင္း အဖြားက ခဏနားလိုက္ပါတယ္။
ၿပီေတာ့မွ
ဆက္ေျပာပါတယ္။
“ဒီေတာ့ ရန္ပံုေငြ
စုေဆာင္းသူေတြလည္း သူတို႕ဆႏၵျပည့္မွီတဲ့အတြက္ ေက်နပ္ၾကမယ္။
အဖြားလည္း
သူတို႕ၾကည္ႏူးၾကတာကို ေတြးၿပီး ထပ္တူၾကည္ႏူးရတယ္။
ဒီလိုပါပဲ ကိုယ္က ကုသိုလ္ျပဳလိုက္ရတဲ့အတြက္
ပီတိျဖစ္ရတယ္။
အဖြားအလွဴေငြက ဘုရားေက်ာင္းရဲ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားမွာ
သံုုးစြဲတယ္ဆိုတာ
အဖြားသိေနတာပဲ ေျမးေလးရဲ႕။
ဒီပီတိမ်ိဳးကို သမီးေျပာတဲ့အျပင္ဆိုင္ေတြမွာ ဝယ္လို႕ မရႏိုင္ပါဘူး”လို႕ေျပာရင္း
စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္တယ္။
ဒီေတာ့ ေျမးမေလးက
သူ႕ပိုက္ဆံအိတ္ေလးကို ဖြင့္၊ ငါးေဒၚလာတန္တစ္ရြက္ကိုယူၿပီး အမွတ္တရပစၥည္းေရာင္းေနတဲ့သူကို
ကမ္းေျပာရင္း ေျပာလိုက္တာက…
“ အန္တီ၊
သမီးအတြက္လည္း ပီတိ တစ္သန္းဖိုးေလာက္ ေရာင္းေပးပါ”
No comments:
Post a Comment