“ စာနာတဲ့စိတ္…”

၁၀-ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ

ဟိုတယ္ စားေသာက္ဆိုင္ထဲဝင္လာၿပီး စားပြဲတစ္လံုးမွာထိုင္တယ္။

စားပြဲထိုးအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ သူ႕ေရွ႕ေရာက္လာၿပီး

ေရတစ္ခြက္ ခ်ေပးၿပီးေနာက္ သူ ဘာမွာမလဲဆိုကာ

ေစာင့္ဆိုင္းေနတယ္။

ကေလးေလးက

“ သီးစံု အိုက္စကရင္တစ္ခြက္ ဘယ္ေလာက္လဲခင္ဗ် ”

“ ဆင့္ ငါးဆယ္ပါ ”

လို႕ စားပြဲထိုးက ေျပာတယ္။

ေကာင္ေလးက သူ႕အိတ္ထဲမွ အေႂကြေစ့ေတြ ႏိႈက္ထုတ္ကာ

ေရတြက္တယ္။

ၿပီးေတာ့

“ အိုက္စကရင္ ရိုးရုိးတစ္ခြက္ ဆိုရင္ေကာဗ်ာ ”

လို႕ေမးတယ္။

ထိုင္စရာ ေနရာမရေသးတဲ့ ဧည့္သည္အခ်ိဳ႕လည္း ရွိေနေတာ့

စားပြဲထိုးအမ်ိဳးသမီး သိပ္စိတ္မရွည္ခ်င္။

“ သံုးဆယ့္ငါးဆင့္ ”

သူမက တိုတိုျပတ္ျပတ္ ေျဖတယ္။

ေကာင္ေလးက သူ႕ပိုက္ဆံျပားေတြ ေရတြက္ျပန္တယ္။

အဲဒီေနာက္

“ အိုက္စကရင္ ရိုးရိုးတစ္ခြက္ပဲ ေပးပါခင္ဗ်ာ ”

လို႕ေျပာတယ္။

အမ်ိဳးသမီးက အိုက္စကရင္ ယူလာတယ္။

ဘီလ္စာရြက္ကိုပါ တစ္ပါတည္း စားပြဲေပၚ တင္ေပးခဲ့ၿပီး

လွည့္ထြက္သြားတယ္။

ေကာင္ေလး အိုက္စကရင္ကိုစားၿပီးေနာက္

ေကာင္တာမွာ ေငြသြားရွင္းတယ္။

ၿပီးေတာ့ ထြက္ခြာသြားတယ္။

စားပြဲထိုး အမ်ိဳးသမီး ေကာင္ေလးထိုင္တဲ့စားပြဲဆီ

ျပန္လာၿပီး ခံုကိုသုတ္တဲ့အခါျမင္လိုက္ရတဲ့အရာေၾကာင့္

သူ႕ရင္ထဲ လႈိက္ခနဲျဖစ္သြားတယ္။

ေကာင္ေလး စားသြားတဲ့အိုက္စကရင္ခြက္

နံေဘးတြင္ ငါးေစ့ ႏွစ္ေစ့ ႏွင့္ တစ္ဆင့္ေစ့ ငါးေစ

ညီညီညာညာေလး ပံုထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

သူမအတြက္ တစ္ပ္စ္ (Tips )ေပးထားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သီးစံု အိုက္စကရင္ကို စားႏိုင္ပါရက္ကယ္နဲ႕

မစားပဲ စားပြဲထိုးအမ်ိဳးသမီးကို တစ္ပ္စ္ေပးခ်င္တဲ့အတြက္

ရုိးရိုးအိုက္စကရင္ကိုသာ စားသြားျခင္းကို

သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

{ Ref; Two Nickels and Five Pennies }