တစ္ေန႕တုန္းက
တီမူးေစာ္ဘြားထံ
မိုလာ နာစရီဒင္ ေရာက္လာၿပီး
မိန္းမေၾကာက္ရတဲ့ ေယာက္်ားတိုင္းမွ
ၾကက္တစ္ေကာင္ေကာက္ခံခြင့္အမိန္႕ကို
မိမိအားထုတ္ေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားတယ္။
တီမူးေစာ္ဘြား
စိတ္ေကာင္း၀င္ေနတုန္းအခ်ိန္ျဖစ္တဲ့အတြက္
ေတာင္းတဲ့အမိန္႕စာကို ေရးေပးလိုက္တယ္။
နာစရီဒင္ ဟာ ေစာ္ဘြားႀကီးအမိန္႕စာျဖင့္
ၿမိဳ႕ေတြ၊ရြာေတြကို ေလွ်ာက္ေတာင္းတယ္။
ၾကက္ေကာင္ေရ တစ္ရာေက်ာ္ေက်ာ္ရတဲ့အခါ
ၾကက္ေတြကို ေစာ္ဘြားႀကီးရဲ႕နန္းေတာ္ကို ယူလာတယ္။
ၾကက္ေတြအေျမာက္အမ်ားကိုျမင္တဲ့အခါ
ေစာ္ဘြားႀကီးက အရမ္းအံ့ၾသၿပီးေမးတယ္။
`ေဟ့...ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ေရးေပးလိုက္တဲ့ အမိန္႕စာနဲ႕
ၾကက္ေတြ
ဒီေလာက္ေတာင္ရသလားကြ..ေဟ´
“ ဒါနည္းပါေသးတယ္ဘုရား၊
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးအခ်ိန္မရေတာ့လို႕ပါ။
ၿပီးေတာ့
ပင္လည္းပင္ပန္းလာတာနဲ႕ ဒီေလာက္ပဲရတာပါ။
ႏို႕မဟုတ္ရင္ ေစာ္ဘြားႀကီးရဲ႕ျပည္သူျပည္သားေယာက္်ား မွန္သမွ်ဆီက
မုခ် ၾကက္တစ္ေကာင္စီရမွာ ေသခ်ာပါတယ္ဘုရား၊
အခုကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးေရာက္လာတာက ၾကက္ေတြကို
ျပဖို႕မဟုတ္ပါဘူး။
ၾကက္ေကာက္ခရီးအတြင္းမွာ ဒီက မနီးမေ၀းရြာကေလးတစ္ရြာမွာ
အရွင္ေစာ္ဘြားႀကီးအတြက္ ေနာက္ထပ္ၾကင္ယာအျဖစ္
ေကာက္အပ္တဲ့မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေၾကာင္း
လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္ဘုရား ”
ေစာ္ဘြားႀကီး တီမူးဟာ ပါစပ္ကို လက္နဲ႕ပိတ္ဟန္ျပဳလုိက္ၿပီး
ေျပာလိုက္တာက...
`ရွဴး၊တိုးတိုး၊ ငါ့မိဖုရားႀကီး ...
တံခါးနားမွာ နားေထာင္ေနတယ္ကြ´
“ အဲဒါဆို ကၽြန္ေတာ္မိ်ဳး သြားပါေတာ့မယ္၊
ၾကက္တစ္ေကာင္သာေပးေတာ္မူပါဘုရား ”
ဒီေတာ့မွ
ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္၀န္ရဲ႕ ေထာင္ေျခာက္ထဲ အမိခံလိုက္ရေၾကာင္း
ေစာ္ဘြားႀကီး တီမူး သေဘာေပါက္သြားတယ္။
မတတ္ႏိုင္ပါ။
ၾကက္တစ္ေကာင္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
No comments:
Post a Comment