“ ပင္နီစလင္ကို ေဖာ္ထုတ္သူ...”

အဂၤလိပ္ အဏုဇီ၀ေဗဒပညာရွင္

အလက္ဇန္းဒါး ဖလင္းမင္း( A.Fleming: 1908-1964)

ကို သတင္းေထာက္တစ္ဦးက

“ ပင္နီစလင္ေဆးကို မည္သို႕မည္ပံု စတင္ေတြ႕ရွိခဲ့ပါသလဲ.”

လို႕ေမးရာ
သက္ျပင္းခ်ၿပီး သူစတင္ေျပာပါတယ္။

“ ဘ၀မွာ က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ကံမေကာင္းခဲ့ဘူးဗ်ာ၊
ငယ္ငယ္တုန္းက က်ေနာ္က်န္းမာေရးမေကာင္းခဲ့ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္
က်ေနာ္မိဘေတြက လယ္သမားေတြျဖစ္ၿပီး ပိုက္ဆံမခ်မ္းသာၾကဘူး။
သားရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ေအာင္
ဘယ္လိုမွ အကူအညီမေပးႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္ရြာမေျပာင္းသူေကာင္းမျဖစ္ဆိုတဲ့အတိုင္း
က်ေနာ္တို္႕မိသားစုလန္ဒန္ကို ေျပာင္းလာၾကတယ္။ ”

“ လန္ဒန္ေရာက္ေတာ့ အဆင္ေျပေရာလား၊
အဲဒီမွာ တကၠသိုလ္ကို ၀င္ခြင့္ရတယ္ မဟုတ္လား ”

“ ဒီလိုဗ်၊
ေရကူးေကာင္းလို႕ က်ေနာ္ကို တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ေပးတာ။
တကၠသိုလ္ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီးေရကူးေပးေနရတာကမ်ားတယ္။
စာဖတ္ခ်ိန္သိပ္မရွိခဲ့ဘူး။
အဲဒါေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ကထြက္ရင္
ေတာၿမိဳ႕ ေလးတစ္ၿမိဳ႕ၿမိဳ႕မွာ
အလုပ္အကိုင္တစ္ခုရဖို႕ေလာက္ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ရဲခဲ့တယ္။ ”

“ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီးဟာ ပညာထူးခၽြန္သူလဲ ျဖစ္တယ္ဆို္တာ
ဆရာေတြ သိလာၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ ”

“ ပါေမာကၡ `၀ိႈက္´က က်ေနာ့္ကို သူ႕ဓါတ္ခြဲခန္းထဲေခၚတာက
ဗလေကာင္း၊ အားေကာင္းတဲ့ လက္ေထာက္တစ္ေယာက္လိုေနတာနဲ႕ေခၚတာဗ်။ ”

“ သူ႕ဓါတ္ခြဲခန္းမွာ အသစ္အဆန္းေတြကို ဆရာႀကီးရွာေဖြေတြ႕ရွိတယ္ မဟုတ္လား ”

“ ဟုတ္တယ္၊
ဒါကလဲ အဆိုးထဲက ေကာင္းဖို႕ဖန္လာလို႕ဗ်ိဳ႕။
က်ေနာ္ စမ္းသပ္မႈေတြ လုပ္ေနတုန္းအခ်ိန္မွာ ျပတင္းေပါက္ပြင့္သြားၿပီး
က်ေနာ္ရဲ႕ ဖန္ၿပြန္ေတြထဲကို မွဳိတက္ေစမယ့္ မိ်ဳးေအာင္းေစ့ ေတြ က်သြားတယ္။
က်ေနာ္ေခါင္းခဲသြားတယ္။
ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာစဥ္းစားလုိ႕မရတာနဲ႕
စမ္းသပ္ဖန္ျပြန္ေတြထဲ မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကို
က်ေနာ္ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္မိတယ္။
အဲဒီမွာတင္ အေတြးတစ္ခု ျဖတ္ကနဲ ေခါင္းထဲ၀င္လာၿပီး
ပင္နီစလင္ ကို ေဖၚထုတ္ဖို႕ ႀကိဳးစားလိုက္တာပါပဲ။ ”

`ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဆရာႀကီး ကံေကာင္းသြားေတာ့တာပဲေပါ့ မဟုတ္လား´

“ ဟုတ္တယ္၊
ဒါေပမယ့္ အစပို္င္းမွာ ပင္နီစလင္ကို သံသယျဖစ္ဖြယ္ေဆး၊
က်ေနာ္ကိုလဲ အလယ္ေခတ္ အဂၢရတ္ဆရာ လို႕သတ္မွတ္ၾကေသးတယ္။
အဲ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း က်မွ
ပင္နီစလင္ရဲ႕အာနိသင္ကို ျမင္သြားၾကတာကလား ”

“ အဲဒီေနာက္မွာ ဆရာႀကီးဆီကို
ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈႈ ဟာ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေရာက္လာတယ္ေပါ့”

“ ဟုတ္တယ္၊
ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းမဟုတ္ေသးဘူး။

ပင္နီစလင္ကို က်ေနာ္ ၁၉၂၉ ခုႏွစ္မွာ တီထြင္တယ္။

စစ္ႀကီးၿပီးေတာ့ ဒီေဆးကို ဘယ္သူတီထြင္သလဲဆိုတာ ေမ့သြားၾကၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ ႏိုဘယ္ဆု ခ်ီးျမွင့္တဲ့အခါမွာ
က်ဳပ္ကိုေတြ႕ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာရွာၾကရပါေသးတယ္။ ”