"အေမ့ထံသို႕ ေပးစာမ်ား-၉၄..."

သို႕

ခ်စ္တဲ့အေမ

သားသတိတရ စာေရးလိုက္ပါတယ္။

တစ္ေန႕ က်ေနာ္တို႕ဆူရွီးဆိုင္ကို လူလတ္ပိုင္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေရာက္လာတယ္။

ရုပ္ရည္သန္႕တယ္။ သူမရဲ႕ေဘးမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္၊

တစ္ေယာက္က ေယာက်ာ္ေလး၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က မိန္းကေလး။

သူမရဲ႕ သားနဲ႕သမီးျဖစ္ပံုရတယ္လို႕ ခန္႕မွန္းၾကည့္မိတယ္။

ဆူရွီးလာဝယ္တယ္လို႕ထင္မိတယ္။ဒါေပမယ့္ မဟုတ္ဘူး။

ယင္းလိတ္လာဝယ္တာ။ ယင္းလိတ္ဆိုတာ ဆူရွီးလိတ္တဲ့အခါ အသံုးျပဳတဲ့အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းတစ္ခု။

က်ေနာ္တို႔႔႔႔ဆီမွာ ယင္းလိတ္ေရာင္းဖို႕မရွိဘူး။

အသံုးလိုရင္သံုးဖို႕အပိုေဆာင္းထားတဲ့ယင္းလိတ္ေတာ့ရွိတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီယင္းလိတ္က အိမ္မွာပဲ ထားတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေမးၾကည့္မိတယ္။

“ဘာလုပ္ဖို႕လဲ” လို႕

သူမရဲ႕ေဘးနားမွာရွိတဲ့ ေယာက်ာ္ေလးကို လက္ညႈိးထိုးၿပီး

“သားက ဆူရီွးလိတ္ခ်င္လို႕ပါ” လို႕ျပန္ေျဖတယ္။

“ေရာင္းဖို႕ေတာ့ မရွိဘူး။

ဒါေပမယ့္ လက္ေဆာင္ေပးဖို႕ေတာ့ရွိတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕လာႏိုင္မလား” လို႕ျပန္ေမးလိုက္တယ္။

“လာႏိုင္ပါတယ္” လုိ႕ေျပာၿပီး “ဘယ္အခ်ိန္လာရမလဲ” ျပန္ေမးပါတယ္။

“နံနက္၁၀း၀၀ နဲ႕၁၁း၀၀ၾကားထဲလာရင္ ပိုအစဥ္ေျပမယ္” လို႕ေျပာလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ျပန္သြားၾကေလရဲ႕။

ေျပာလိုက္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္အတြင္းေရာက္လာပါတယ္။

က်ေနာ္တို႕လည္း ေျပာထားတဲ့အတိုင္း ယင္းလိတ္ကိုယူလာခဲ့ပါတယ္။

ယင္းလိတ္ကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးလိုက္ေတာ့ တစ္မိသားစုလံုး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္သြားပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ယင္းလိတ္နဲ႕ဆူရွီးလိတ္မယ့္ေကာင္ေလးကို စိတ္ဝင္စားတာနဲ႕

ေမးၾကည့္မိပါတယ္။

နာမည္က ေဂ်စီ၊ အသက္က ၆-ႏွစ္၊

သူဆြဲထားတဲ့ဆူရွီးပံုေလးကို အေမက ျပပါတယ္။

ပံုေလးကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေတာ္ ေတာ္စိတ္ဝင္စားတာကိုခန္႕မွန္းၾကည့္ႏိုင္တယ္။

သူရဲ႕ညီမေလးနာမည္က ေအရီယာနား၊ အသက္က တစ္ႏွစ္နဲ႕ေျခာက္လ၊

ေဂ်စီက ဆူရွီးနမူနာစားေတာ့  ေအရီယာနား ကလည္း အားရပါးရ

လိုက္စားတယ္။ပလုတ္ပေလာင္းစားတယ္။

အလိုင္ဂ်ာနဲ႕တူတယ္။ မတူတာက အလိုင္ဂ်ာကအစပ္ကို အားရပါးရစားတယ္။

မာရီယာက အစပ္မပါတာကို စားျခင္းျဖစ္တယ္။

ၿပီးေတာ့ ေဂ်စီက ကာလီဖိုးနီးယားလို႕ေခၚတဲ့ဆူရွီးတစ္ဘူးကိုယူတယ္။

သူ႕သေဘာနဲ႕သူယူလိုက္တာျဖစ္တယ္။

ၿပီးေတာ့ ေကာင္တာမွာ သူ႕အေမက ေငြရွင္းၿပီး မတ္ကက္ထဲမွာရွိတဲ့စားေသာက္ခန္း(Eating Room)

မွာ ထိုင္စားၾကတယ္။စားလို႕ကုန္ေတာ့ ျပန္ဝင္လာၿပီးအားရပါးရလာေျပာသြားတာက

“စားလို႕ေကာင္းလိုက္တာ၊ မႀကံဳဖူးေအာင္ပါပဲ” တဲ့။

(၆-ႏွစ္)အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္က ဒီလိုေျပာတတ္တာကို အံၾသမိပါတယ္။

ဒီအရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္

ဆူရွီးလိတ္စားခ်င္စိတ္ ရွိတာကိုလည္း အံၾသမိပါတယ္။

ဒါေတြဟာ လူႀကီးေတြက ကေလးတစ္ေယာက္ကို ကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေလးစားႏိုင္မွ၊

ကေလးအေနနဲ႕လည္း လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ရွိမွ ျဖစ္ႏိုင္တာကိုလည္း သေဘာေပါက္မိပါတယ္။

ဒီက ကေလးသူငယ္ေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တဲ့ပုံစံကို သေဘာက်မိပါတယ္။

က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့စာၾကည့္တိုက္တိုင္းမွာ ကေလးစာၾကည့္တိုက္ကို

ပါတြဲဖက္ထားတာကို ေတြ႕ရတယ္။

မိဘအေတာ္မ်ားမ်ားက ကေလးငယ္ေတြကို စာၾကည့္တိုက္ကို ေခၚလာၾကတယ္။

ကေလးစာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ ကေလးေတြကစားႏိုင္တဲ့ကစားစရာအရုပ္ေပါင္းစံုရွိတယ္။

ကေလးေတြအတြက္ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားစြာ ထားေပးထားတယ္။

ကေလးေတြ ႀကိဳက္သလိုကစားႏိုင္တယ္။

တာဝန္ရွိၾကတဲ့ သက္္ဆိုင္ရာလူႀကီးေတြက ဟန္႕တားတာမ်ိဳးတစ္ခါမွ မေတြ႕ခဲ့ရဘူး။

ကေလးေတြ ေမးတဲ့ေမးခြန္းကိုလည္း တေလးတစားေျဖၾကတယ္။

ကေလးေတြကို တန္ဖိုးထားတဲ့အေလ့အက်င့္နဲ႕ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တာကိုေတာ့ သေဘာက်မိတယ္။

က်ေနာ္တို႕ျမန္မာျပည္မွာလည္း ကေလးေတြကို ဒီလိုမ်ိဳးျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရင္

ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္ေလမလဲလို႕လည္း ေတြးမိပါရဲ႕။

စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ ကေလးေတြလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနၾကပါလား

အေမတို႕ဆီမွာ ေနပူလြန္းလို႕ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ကို ေၾကာက္ေနရခ်ိန္မွာ

က်ေနာ္တို႕ဆီမွာေတာ့ ႏွင္းေတြက က်ေကာင္းတုန္းပဲရွိေသးတယ္။

အခု က်ေနာ္တို႕ေနတဲ့ေနရာက ရာသီဥတုဆိုးရိုးအမွန္ပါပဲ။

ႏွင္းက်တဲ့အခါ က်တယ္။

ရံဖန္ရံခါ ႏွင္းမုန္တိုင္းဝင္ေမႊတယ္။

မိုးရြာတဲ့အခါ မိုးရြာတယ္။

ရံဖန္ရံခါ ေရခဲမိုးရြာတယ္။

ေနပူတဲ့အခါ ပူတယ္။

အလြန္အမင္းပူတယ္။

ေလတိုက္တဲ့အခါ တိုက္တယ္။

ေရခဲေလေတြ တိုက္တယ္။

ေအးလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့။

ဒါေပမယ့္ ရာသီဥတုက ကိုယ္ဖန္တီးလို႕ရတဲ့အရာလည္း မဟုတ္ဘူး။

သူျပဳသမွ် ႏုေနရတာကိုေတာ့ မႀကိဳက္လွဘူး။

ဒီေတာ့ ရာသီဥတုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးအေတြးေျပာင္းမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။

အေတြ႕အႀကံဳေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးရပါတယ္။

အဆိုးဆံုးေတြကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့လည္း ဒီေလာက္မဆိုးေတာ့တဲ့အခါ

ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္လို႕ေျပာႏို္င္တာေပါ့ေလ။

မတ္လ လယ္ေလာက္မွာ ႏွင္းမုန္တိုင္းတစ္ခါ ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္။

ႏွင္းက်ၿပီဆိုရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ေျခမ်က္စိျမႈပ္တဲ့အထိ က်တတ္တယ္။

အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကံဳေတာ့လည္း ရိုးေတာင္ရုိးလာတယ္။ဒီတစ္ခါႏွင္းက်တာက မိုးနဲ႕အတူ

က်လာတာ၊ မိုးကလည္းေအးလိုက္ပါဘိသနဲ႕။ ႏွင္းမိုးရြာတယ္လို႕ေျပာလို႕ရတယ္။

ႏွင္းေတြကသစ္ကိုင္းအေပၚမွာ၊

မိုးက သစ္ကိုင္းေအာက္မွာ တြဲလြဲခိုေနတယ္။

ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲနဲ႕တူတယ္။

ဒီမွာေတာ့ Freezing Rain (ေရခဲမိုး) လို႕ေခၚတယ္။

ကားေမာင္းေနတုန္းဆိုရင္ ကားမွန္ေပၚက်လာက မိုးစက္ေတြပဲ။

ဒါေပမယ့္ခ်က္ခ်င္း ေရခဲျဖစ္သြားတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ လႈပ္ရွားေနတဲ့ကားမွန္ေပၚကဝိုက္ပါေတာင္ ရပ္သြားတယ္။

ေရွ႕ကို ဘာမွ မျမင္ရတဲ့အတြက္ ကားဆက္ေမာင္းဖို႕ ခက္ခဲသြားတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက Black Rain (ဘလက္ခ္ မိုး)တဲ့အေမ။

ကားလမ္းေတြက အမည္းေရာင္ကတၱရာနဲ႕လုပ္တာမ်ားတယ္။

အဲဒီကတၱရာအမည္းေရာင္ေပၚမွာ မိုးရြာတဲ့ေရခဲမိုးေတြ၊ႏွင္းနဲ႕အတူရြာလိုက္တဲ့မိုးေတြ

တစ္ထပ္တည္းျဖစ္ေနေတာ့ သတိမထားပဲ ကားေမာင္းတဲ့အခါ အႏၱရာယ္ျဖစ္ႏိုင္တာမို႕

သတိေပးတဲ့အသံုးအႏႈန္းတစ္ခုလို႕ အေမရိကန္ မ္ိတ္ေဆြတစ္ဦးကေျပာလို႕သိရတယ္။

အေတြ႕အႀကံဳေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးရပါတယ္။

အခုဆိုရင္ အလုပ္မသြားခင္ မိုးေလဝသကို ၾကည့္ရမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ေနၿပီ။

ရာသီဥတုဆိုးရင္ အလုပ္ကိုေလွ်ာ့ၿပီလုပ္၊

ရာသီဥတုေကာင္းရင္ အလုပ္ကိုု ပိုၿပီလုပ္၊

ရာသီဥတုေပၚ မူတည္ၿပီ အလုပ္ကိုခ်ိန္ဆလုပ္တတ္ေနၿပီေလ။

ရာသီဥတုကိုၾကည့္ဖို႕အတြက္ ipad ကေတာ္ေတာ္အသံုးတည့္တယ္။

က်ေနာ္တို႕ေနတဲ့ေနရာက ဝါရွင္တန္ဒါးလတ္ေလဆိပ္နဲ႕နီးနီးေလး။

ကားေမာင္းသြားရင္ ၁၄-မိနစ္ေလာက္ပဲေမာင္းရတယ္။

ေလဆိပ္နဲ႕နီးတဲ့အတြက္ ေလယာဥ္ေတြအဆင္း၊အတက္ကလည္း အၿမဲတမ္းေတြ႕ရတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ ကြင္းဆင္းဖို႕ တာစူေနတဲ့ေလယာဥ္ေတြက ေလး-ငါး-ဆယ္စီးမက ရွိတတ္တာကိုလည္း ေတြ႕ရတတ္တယ္။ ညဖက္ဆိုရင္ ေကာင္ကင္ေပၚေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္ မွိတ္တုတ္၊မွိတ္တုတ္အလင္းေရာင္နဲ႕ပိုးစုန္းၾကဴးေတြအလား။
 ေကာင္ကင္မွာ ေလယာဥ္ေတြ ပလူပ်ံေနတာကိုလည္း မၾကာခဏေတြ႕ရတတ္တယ္။

စီးသူေတြမ်ားလို႕ ေလယာဥ္ေတြပဲမ်ားလာသလား၊

ေလယာဥ္ေတြမ်ားလာလို႕ စီးသူေတြမ်ားလာေလသလား၊ လို႕ေတြးၾကည့္မိတယ္။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေလယာဥ္ေတြမ်ားလာသလို ေလယာဥ္ခရီးသည္ေတြလည္း မ်ားလာတာေတာ့

အမွန္ပါပဲ။အေမရိကန္မွာေတာ့ ေလယာဥ္နဲ႕ခရီးသြားလာမႈဟာ ဘာအခက္အခဲမွ

မရွိတဲ့ခရီးသြားလာမႈျဖစ္တဲ့အတြက္ လူတိုင္းက ကိုယ့္ကားနဲ႕ကိုယ္သြားလာမႈ

ကို မလုပ္တဲ့အခါတိုင္း ေလယာဥ္နဲ႕ခရီးသြားလာမႈပံုစံကို ေရြးခ်ယ္ၾကတာမ်ားလာပါတယ္။

ေလယာဥ္နဲ႕ခရီးသြားရတာဟာ သက္ေတာင့္သက္သာရွိလွတယ္။

အခ်ိန္တိက် ျမန္ဆန္တယ္။ ခရီးစရိတ္ကလည္း မမ်ားလွဘူး။

ေလယာဥ္လက္မွတ္ကိုလည္း အြန္လိုင္းကေန အလြယ္တကူ ဝယ္ႏိုင္တယ္။

အဲဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္လည္း ေလယာဥ္ခရီးစဥ္

ကို လူေတြ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လာၾကတယ္ထင္မိတယ္။

ဒါနဲ႕ေျပာရဦးမယ္။

မတ္လ(၈)ရက္ေန႕တုန္းက ဘိုးရင္း၇၇၇ေလယာဥ္ဟာ မေလးရွားႏိုင္ငံကေန တရုပ္ျပည္သြားတဲ့
ခရီးစဥ္မွာ ေလယာဥ္အမႈထမ္းနဲ႕ခရီးသည္အားလံုး ၂၃၉-ဦးနဲ႕ေပ်ာက္ေနတာ 

ရက္ေတာင္အေတာ္ၾကာၿပီ။

ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာက ေလယာဥ္ေပ်ာက္ကို  ရွာေဖြမႈ လုပ္ေနတာ ခုထိမေတြ႕ၾကေသးဘူး။

ကမၻာေပၚမွာ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ေလယာဥ္ေပ်ာက္ ရွာေဖြမႈအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ေလာက္တယ္။

ခရီးသည္ေတြနဲ႕ပါဝင္သူအားလံုးရဲ႕မိသားစုဝင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပူပန္

ေသာကေရာက္ၾကမယ္ဆိုတာလည္း စာနာမိပါရဲ႕။

အခ်ိဳ႕က ေလယာဥ္ပ်က္က်သြားတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ထင္ေၾကးေပးၾကတယ္။

ပ်က္က်သြားတာမွန္ရင္ အသက္မေသက်န္ရစ္သူေတြေတာင္မွ

ကယ္ဆယ္ေရးေတြနဲ႕ဒီေလာက္ၾကာၾကာ မေတြ႕ႏိုင္တဲ့အတြက္

အသက္ရွင္သန္ဖို႕ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲသြားႏို္င္တယ္။

အခ်ိဳ႕က ေလယာဥ္ျပန္ေပးဆြဲသြားတာျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ထင္ေၾကးေပးၾကတယ္။

အဲဒီထဲမွာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕အေမရိကန္မိတ္ေဆြ(လူမည္းအမ်ိဳးသမီး)ေတြပါတယ္။

ဒီေလာက္ၾကာၾကာ ဘယ္ေနရာမွာ သြားပုန္းေနသလဲလို႕

က်ေနာ္က ေမးလိုက္ေတာ့

သူတို႕လည္း မသိဘူးလို႕ျပန္ေျဖတယ္။

စဥ္းစားၾကည့္တယ္။

ေလယာဥ္ပ်က္က်တာထက္စာရင္ ေလယာဥ္ျပန္ေပးဆြဲသြားတာကမွ

ခရီးသည္ေတြရဲ႕အသက္ရွင္ေရးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပိုေကာင္းေနေသးတဲ့အတြက္

ျပန္ေပးဆြဲတာပဲျဖစ္ပါေစ လို႕ ဆုေတာင္းရမလိုျဖစ္ေနတယ္။

ဒီျဖစ္ရပ္က ေလယာဥ္နဲ႕ခရီးသြားလာရတာလည္း အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္လာတယ္။

က်ေနာ္တို႕ေတာ့ အေမရိကန္တနံတလွ်ားကို

ကိုယ့္ကားနဲ႕ကိုယ္ သြားလာေနတာေတာင္ ၾကာလွၿပီ။

တစ္ေန႕လံုးအလုပ္လုပ္ထားတဲ့အတြက္ အိမ္ေရာက္ရင္အေတာ္ပင္ပန္းေနၿပီ။

ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း သိခ်င္စိတ္နဲ႕ ပင္ပန္းတဲ့ၾကားထဲက ဗီအိုေအ

တီဗြီသတင္း (VOA TV News) ကိုေတာ့ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၾကည့္ျဖစ္တာမ်ားတယ္။

ျမန္မာျပည္ပံုရိပ္ေတြကိုေတြ႕ရတဲ့အတြက္ အလြမ္းေျပတာေပါ့အေမရယ္။

သတင္းဆိုးေတြၾကားရရင္ အေမာဆို႕တာလည္း ရွိတတ္တယ္။

သတင္းဆိုတာ ေကာင္းသတင္းထက္ ဆိုးသတင္းက ပိုမ်ားတယ္ဆိုတာ

သိရက္သားနဲ႕။

ဒါေၾကာင့္ အလြမ္းေျပတာထက္ အေမာဆို႕တာ ပိုမ်ားေနေတာ့တာေပါ့အေမ။

အေမေရ…

က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါလို႕ပဲ မွာခ်င္ပါတယ္။

အေမကို ခ်စ္တဲ့သား

ေအာင္ဝင္းဟိန္း

အက္ရွ္ဗန္းၿမိဳ႕၊

ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္၊

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု။