တစ္ခါတုန္းက သီဟို႒္ကၽြန္းမွာ အရွင္ စူ႒နာဂလို႕ အမည္ရတ့ဲ ရဟန္းတစ္ပါး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
တစ္ေန႕ အရွင္ စူ႒နာဂ ဆြမ္းစားၿပီးလို႕ ခံတြင္းေဆးၿပီးခ်ိန္မွာ
သားေတြေပါက္ထားတဲ့ေခြးမတစ္ေကာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။
ေခြးမကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိန္ပိန္ခ်ည့္ခ်ည့္နဲ႕
အေတာ္ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ေနတဲ့ပံုပါ။
ဆာေလာင္ေနတဲ့ေခြးမကို ျမင္လိုက္ေတာ့ အရွင္ စူ႒နာဂ က ေတာ္ေတာ္ေလး သနားသြားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆြမ္းစားၿပီး သပိတ္ေဆးၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေကၽြးစရာ ဆြမ္းက်န္လည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဘာလုပ္လိုက္သလဲဆိုေတာ့
" ငါဟာ စားၿပီးတဲ့အစာ မွန္ေပမယ့္ ဒီေခြးမကို အန္ၿပီး လွဴမယ္" လို႕ေတြးမိပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ အရွင္ စူ႒နာဂဟာ သူရဲ႕ခံတြင္းထဲကို လက္ထိုးအန္ၿပီး ေခြးပိန္မကို ေကၽြးလိုက္ပါတယ္။
အရွင္ စူ႒နာဂဟာ ေခြးပိန္မကို အန္ေကၽြးရံုတင္မကပါဘူး။
အိုးျခမ္းကြဲတစ္ခုထဲမွာ ေရထည့္ၿပီး ေရလည္း တိုက္လိုက္ပါေသးတယ္။
အစာထိုက္သင့္သေလာက္ ဝသြားတဲ့ ေခြးပိန္မကို ၾကည့္ၿပီး
အရွင္ စူ႒နာဂလည္း တစ္ခါမွ မျဖစ္ဘူးတဲ့ပီတိေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဆုတစ္ခုကို ေကာက္ခါ ငင္ခါ ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီဆုေတာင္းကေတာ့...
"ငါဟာ ဒီေခြးမအား မိမိရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို မငဲ့ကြက္ပဲ အန္ၿပီး ေကၽြးလိုက္ရတဲ့
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ နိဗၺာန္ေရာက္ရပါလို၏။
နိဗၺာန္မရေသးမီ သံသရာက်င္လည္ရသည္ရွိေသာ္
ပစၥည္းလာဘ္လာဘ ေပါမ်ား ရပါလို၏"ဆိုတဲ့ဆုေတာင္းျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္ စူ႒နာဂရဲ႕ဒါနေစတနာဟာ အရွိန္အဟုန္အစြမ္း ေတာ္ေတာ္ ႀကီးမားေနခဲ့တာေၾကာင့္
အဲဒီညမွာပင္ အလွဴရွင္ေတြ ေရာက္လာၿပီး
ေထာပတ္ေတြ၊တင္လဲေတြ၊ပ်ားရည္ေတြ လာလွဴၾကပါတယ္။
အရွင္ စူ႒နာဂလည္း ကိုယ့္ကို္ယ္ကိုယ္ အံအားသင့္ေနပါတယ္။
အရွင္ စူ႒နာဂဟာ ေရာက္လာတဲ့ဘုဥ္းေပးစရာေတြကို
သီတင္းသံုးေဖာ္ ရဟန္းေတာ္ေတြကိုပါ ခြဲေဝလွဴဒါန္းလိုက္ပါတယ္။
နံနက္လင္းလို႕ ဆြမ္းခံႂကြတဲ့အခါမွာလည္း ဒကာ၊ဒကာမေတြဟာ
ေရတြက္လို႕မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြမ္းဟင္းမ်ားစြာကို ေလာင္းလွဴေတာ့တာပါပဲ။
ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္းပါပဲ။
အရွင္ စူ႒နာဂဟာ ရသမွ် ဆြမ္းဟင္းေတြကို ေန႕စဥ္ျပန္လွဴခဲ့ပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ အရွင္ စူ႒နာဂဟာ မိမိျပဳခဲ့တဲ့ဒါနေစတနာကို ျပန္ဆင္ျခင္ရင္း
ပီတိေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
အဲဒီျဖစ္ေပၚလာတဲ့ပီတိကို အေျခခံၿပီး ဝိပႆနာဘက္ကူးကမၼ႒ာန္းဘာဝနာကို
ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္ လိုက္တာ ရဟႏၱာျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
တက္ႂကြထက္သန္တဲ့ ဒါန ေစတနာဟာ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးတင္မကဘဲ
အရဟတၱဖိုလ္အထိ အက်ိဳးေပးသြားတာပါပဲ။
+++++++++++++++++++++++++++
က်မ္းကိုး- စူ႒နာဂမေထရ္ဝတၱဳ
ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
+++++++++++++++++++++++++++
အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရာက္ေတာ့ ေကၽြးစရာေခြးက မရွိပါ။
လမ္းေဘးေခြးဆိုတာ မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။
ေခြးတိုင္းမွာ ပိုင္ရွင္ ရွိၾကတယ္။
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္မရွိေတာ့တဲ့ေခြးေတြကို ပုလိပ္ေတြက ဖမ္းပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ပိုင္ရွင္အသစ္ေတြကို ရွာေပးပါတယ္။
မိဘမဲ့ကေလးေတြကို ေမြးစားမိဘရွာေပးတာနဲ႕ ဆင္တူပါတယ္။
သတ္မွတ္ထားတဲ့ကာလအထိ ပိုင္ရွင္မေပၚတဲ့ေခြးေတြကိုေတာ့
အဆံုးစီရင္လိုက္တယ္လို႕ ၾကားမိပါတယ္။
+++++++++++++++++++++++++++
 |
| တုတ္ႀကီးဆိုတဲ့ေခြး အစာေတာင္းေနတာလား |
တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕မွာေနတုန္းကေတာ့ အိမ္ေဘးက ေခြးႏွစ္ေကာင္ေမြးထားပါတယ္။
သူတို႕ရဲ႕နာမည္ေတြကေတာ့ တုတ္ႀကီး နဲ႕ဗိုလ္နီတို႕ျဖစ္ပါတယ္။
ေခြးပိုင္ရွင္က ေလျဖတ္ေတာ့ ေခြးႏွစ္ေကာင္ အစာေကၽြးမယ့္သူ မရွိေတာ့ပါ။
အစာမစားရေပမယ့္ ေခြးေတြက ထြက္မသြားပါ။
တျဖည္းျဖည္း ပိန္လာၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႕လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ စားေနက်ထမင္းဟင္းေတြထဲက သံုးပံုတစ္ပံု ခ်န္ၿပီး
ေခြးမ်ားကို ေကၽြးျဖစ္ပါတယ္။ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ေကၽြးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေခြးပိုင္ရွင္မ်ားက ေျပာင္းသြားၾကပါတယ္။
ေခြးႏွစ္ေကာင္ဟာ လိုက္မသြားပဲ က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။
ေခြးမေမြးေသာလည္း ေခြးပိုင္ရွင္မ်ားအလိုလိုျဖစ္လာပါတယ္။
ဇနီးသည္ေရႊယံုေလးက သဒၶါေကာင္းသူမို႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ ႏွစ္ေယာက္စာ ခ်က္ျပဳတ္ေနရမွ
ေခြးႏွစ္ေကာင္စာပါ ခ်က္ျပဳတ္လာခဲ့ပါတယ္။
ေခြးမ်ားကိုေကၽြးေမြးရတဲ့ကာလမွာ စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္။ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
အဲဒီစိတ္ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးကို အေမရိကန္မွာ မရႏိုင္ခဲ့ပါ။
 |
| ဗိုလ္နီ ဆိုတဲ့ေခြး အစာစားၿပီး အိပ္ေနတာေလ |
+++++++++++++++++++++++++++
No comments:
Post a Comment