"ခ်င္း တကယ္ စားသြားၿပီ…"

တစ္ခါတုန္းက က်ေနာ္ဟာ ဖါးကန္႕နယ္မွာ ေဆးခန္းဖြင့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဖါးကန္႕နဲ႕ေျခာက္မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ ဆိုင္းေတာင္မွာ ေဆးခန္းကိုေရြးခ်ယ္ပါတယ္။

အေၾကာင္းကေတာ့ ဆိုင္းေတာင္က ေမွာ္ေတြနဲ႕နီးတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေလာပန္းျဖစ္တဲ့ကိုသန္းထြန္းဟာ ဝဝ၊ အသားကမည္းမည္း၊

ေလာပန္းဆိုတာ က်င္းပိုင္ရွင္ကို ေခၚပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ခ်မ္းသာပါတယ္။

အခိ်ဳ႕ကေတာ့ သူလို ကိုယ္လို ပါပဲ။ ျမတ္မလားဆိုၿပီး က်င္းေထာင္ၾကပါတယ္။

က်င္းေထာင္လို႕ သူေ႒းျဖစ္သြားသူေတြ ရွိသလို

အရႈံးေပၚၿပီး က်င္းသားျပန္ျဖစ္သြားသူလည္း ရွိပါတယ္။

က်င္းသားဆိုတာက ေလာပန္းဆီမွာ အလုပ္လုပ္သူေတြ ကိုေခၚပါတယ္။

ေလာပန္းတစ္ေယာက္ဆီမွာ က်င္းသား ခုဂဏန္းကေန ေထာင္ဂဏန္းအထိရွိတတ္ပါတယ္။

ေလာပန္းရဲ႕ခ်မ္းသာမႈနဲ႕ က်င္းေထာင္ႏုိင္တဲ့အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။

ေလာပန္းကိုသန္းထြန္းဆီမွာ က်င္းသား အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရွိပါတယ္။

အဲဒီက်င္းသားေတြထဲမွာ ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္း ရွိေနပါတယ္။

တစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့ခ်င္းရဲ႕နာမည္ကိုလည္း "ကိုခ်င္း" လို႕ေခၚပါတယ္။

ကိုခ်င္းတို႕ရဲ႕အုပ္စုက ေက်ာက္စိမ္းေတာ္ေတာ္ထြက္ပါတယ္။

ေဝစုခြဲေဝပံုစံနစ္ကေတာ့ ထြက္လာတဲ့ေက်ာက္စိမ္းကို တန္ဖိုးျဖတ္ၿပီး

အဲဒီတန္ဖိုးရဲ႕ ၅၀%ကို ေလာပန္းက ရယူၿပီး က်န္ ၅၀%ကိုေတာ့ က်င္းသားအုပ္စုေတြ

ခြဲေဝယူရပါတယ္။ က်င္းသားေတြကေတာ့ ဘာေငြေၾကး အရင္းအႏွီးမွ မစိုက္ထုတ္ရပဲ

လုပ္အားကိုသာ စိုက္ထုတ္ၿပီး ေက်ာက္တူးရပါတယ္။

ေလာပန္းကေတာ့ အဓိကေငြေၾကးစိုက္ထုတ္သူျဖစ္တယ္။

က်င္းသားေတြရဲ႕စားေရး၊ေနေရးနဲ႕က်န္းမာေရးကိုလည္း တာဝန္ယူရပါတယ္။

ေလာပန္းက ရိုးသားရင္ေတာ့ က်င္းသားေတြက ေက်ာက္စိ္မ္းထြက္တဲ့အခါ

ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရတတ္ပါတယ္။

မရိုးသားရင္ေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး ေက်ာက္စိမ္းကို မတရားတန္းဖိုးျဖတ္တတ္ပါတယ္။

အဲဒီလိုိဆိုရင္ေတာ့ က်င္းသားေတြ ခံေပေတာ့။

ကိုခ်င္းပါတဲ့အုပ္စုမွာ ေက်ာက္စိမ္းထြက္ေလတိုင္း

ေလာပန္းကိုသန္းထြန္းက “ခ်င္းစားသြားၿပီ”လို႕ေျပာတတ္ပါတယ္။

သေဘာကေတာ့ ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ေကာင္းမြန္တဲ့ အရည္ထဲကို

ရွင္း(ခ်င္း)စားသြားတဲ့အတြက္ အရည္ပ်က္သြားၿပီး

တန္ဖိုးဟာ ေအာက္ကိုထိုးက်သြားတယ္လို႕ ဆိုလိုပါတယ္။

ဥပမာအားျဖင့္ ...ေက်ာက္စိမ္းကို အျမင္အတိုင္း သိန္းတစ္ရာ တန္ဖိုးျဖတ္ေပမယ့္

ေက်ာက္စိမ္းကို ေက်ာက္ျဖတ္စက္နဲ႕ ျဖတ္လိုက္လို႕ ရွင္း(ခ်င္း)စားသြားရင္

သိန္းမေျပာနဲ႕ေထာင္ဂဏန္းနဲ႕ပင္ ဝယ္သူမရွိေတာ့ပါ။

ကိုခ်င္းကေတာ့ ဒါေတြကို နားမလည္ပါ။

ခ်င္းျပည္နယ္က ခ်မ္းသာခ်င္လို႕ တစ္ေယာက္ထည္း ထြက္လာၿပီး

ေမွာ္ထဲအလုပ္လာလုပ္သူျဖစ္တယ္။

“ခ်င္းစားသြားၿပီ”လို႕သာ ေျပာတယ္။ သူလည္းတစ္ခါမွ မစားလိုက္ရပါ။

အဲဒီလိုေျပာတိုင္း ကိုခ်င္းက စိတ္တိုေနပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာေတာ့ ေက်ာက္စိမ္းတစ္လံုးထြက္ပါတယ္။

ေက်ာက္စိ္မ္းကလည္း အရည္ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းေနပါတယ္။ တန္ဖိုးေတာ္ေတာ္ ရွိမယ့္ပံုပါပဲ။

ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ့ ကိုခ်င္းမရွိေတာ့ပါ။ ေက်ာက္စိမ္းတုံးကို ခိုးၿပီးထြက္ေျပးသြားပါတယ္။

ကိုခ်င္းရဲ႕အိပ္ယာမွာ စာတစ္ေစာင္ေရးထားပါတယ္။

“ ဒီတစ္ခါေတာ့ ခ်င္းတကယ္ စားသြားၿပီ”တဲ့။