တစ္ခါတုန္းကေပါ့။
က်ေနာ္ဟာ လက္ေထာက္ဆရာဝန္အျဖစ္
အမ်ိဳးသမီးေဆးရုံ၊သားဖြားေဆာင္မွာ တာဝန္က်ေနတုန္းကျဖစ္တယ္။
အခ်ိဳ႕ညမ်ားတြင္ တစ္ညထဲ ကေလးအေယာက္ႏွစ္ဆယ္ သံုးဆယ္ေမြးဖြားေပးရတတ္ပါတယ္။
ကေလးအားလံုးကို ကေလးအခန္းတြင္ထားတယ္။
ေမြးဖြားကာစ ကေလးမ်ားဟာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္တူေနေသာေၾကာင့္
မိဘအမည္နဲ႕ကေလးရဲ႕ေျခဖဝါးအမွတ္အသတ္ကို မွတ္သားၿပီး လက္တြင္ပတ္ေပးထားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ေမြးကင္းစ ကေလးေတြရဲ႕ဖခင္နဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတြလာေရာက္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ
ကေလးငယ္မ်ားကို သူနာျပဳဆရာမက ကေလးကိုအရင္ေရြးခ်ယ္ရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့မွ ကေလးငယ္ကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး ဖခင္နဲ႕ေဆြမိ်ဳးမ်ားကို ျပေလ့ရွိတယ္။
ေမြးကင္းစကေလးငယ္မ်ားကို ေရာဂါပိုးမ်ားက ကာကြယ္ရန္အတြက္
မွန္ကာထားတဲ့အခန္းကသာ ျပသေပးေလ့ရွိတယ္။
တစ္ေန႕တြင္ သူနာျပဳဆရာမ ခင္ပပနဲ႕ ေနာ္စႏၵာၿငိမ္းတို႕
တာဝန္က်တဲ့ေန႕တြင္ျဖစ္တယ္။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေပ်ာ္တတ္သူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္
သူတို႕နဲ႕တြဲၿပီးတာဝန္က်ရင္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။
အေပ်ာ္ဆိုတာမ်ိဳးက ကူစက္တတ္တဲ့သေဘာ လို႕ထင္ပါတယ္။
သူနာျပဳဆရာမ ေနာ္စႏၵာၿငိမ္းက ဖခင္နဲ႕ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို ေမြးကင္စကေလးကို ျပေနခ်ိန္တြင္
သူနာျပဳဆရာမ ခင္ပပက ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႕ က်ေနာ့္အနားကိုလာၿပီး
“ဆရာ စႏၵာၿငိမ္း ကေလးျပေနတယ္။
ဆရာ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ထား။ ၿပီးမွ ဆရာကိုေျပာျပမယ္”လို႕ေျပာပါတယ္။
ရီစရာ တစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနမွန္း သိေပမယ့္
ဘာမွန္းေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မသိပါ။
ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ထားဆိုေသာေၾကာင့္ သတိထားၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။
ကေလးငယ္ကို ၾကည့္တဲ့အဖြဲတစ္ဖြဲေရာက္လာပါတယ္။
စႏၵာၿငိမ္းက ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး ျပသေပးပါတယ္။
“ဖခင္ျဖစ္သူက သူ႕အေမနဲ႕တူတယ္ေနာ္” တဲ့။
ေနာက္တစ္ဖြဲ႕လာျပန္ပါတယ္။
“ကေလးေလးက သူ႕အေဖနဲ႕ခၽြတ္စြတ္ပဲ” တဲ့။
ေနာက္တစ္ဖြဲ႕လာျပန္ပါတယ္။
“အဖြားနဲ႕တူတယ္ေတာ”့ တဲ့။
ေနာက္တစ္ဖြဲ႕လာျပန္ပါတယ္။
“အဖိုးနဲ႕တူလိုက္တာ” တဲ့။
လာတဲ့မိဘေဆြမ်ိဳးေတြက အမ်ားႀကီး။
သူတို႕ကေတာ့ ေမြးကင္းစ ကေလးကိုၾကည့္ၿပီး
ဘယ္သူနဲ႕ေတာ့တူလိုက္တာလို႕ေျပာတာပဲ ေတြ႕ရတယ္။
ထူးျခားတာေတာ့ မေတြ႕ရပါဘူး။
“ဆရာ ဘာေတြ႕လဲ”
“ထူးထူးျခားျခား ဘာမွေတာ့ မေတြ႕မိဘူး”
ခင္ပပက ရီၿပီးေျပာတာက
“လာၾကည့္တဲ့ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြ အားလံုးကို
ေမြးကင္းစ ကေလးတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ျပေနတာေလ” တဲ့။
No comments:
Post a Comment