တစ္ခါတုန္းက
ေလယာဥ္တစ္စီးဟာ စက္ခၽြတ္ယြင္းသြားတဲ့အတြက္
သဲကႏၱာရထဲမွာ ပ်က္က်သြားခဲ့တယ္။
အခ်ိဳ႕ကေသတယ္။
အခ်ိဳ႕ကမေသဘူး။
မေသတဲ့လူေတြက ဒီအတိုင္းေနလို႕မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေတာ့
ထြက္ေပါက္ျဖစ္ႏိုင္တဲ့လမ္းကို ရွာၾကတယ္။
အဆံုးအစမျမင္ရတဲ့သဲကႏၱာရမွာ အခ်ိဳ႕က လမ္းရွာရင္း
ေရငတ္ၿပီးေသၾကျပန္တယ္။
လူနည္းနည္းသာက်န္ေတာ့တယ္။
အဲဒီလူစုကလည္း ေရငတ္လြန္းလို႕ အသက္ယဲ့ယဲ့သာက်န္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ
လူေတြေနသြားပံုရတဲ့အေဆာက္အဦးပ်က္ထဲကို ေရာက္လာၾကတယ္။
ေရငတ္လြန္းလို႕ ေရရွာေတာ့
တစ္ေနရာမွာ စာတစ္ေစာင္နဲ႕ ေရခရားတစ္ခုကိုေတြ႕ရတယ္။
" ပိုက္ထဲကို ေရးထည့္ခ်ဳမွ ေရငင္လို႕ရတယ္။
ၿပီးေတာ့ ကရားအိုးထဲ ေရျပန္ျဖည့္ခဲ့ပါ..."
ေရငတ္လြန္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ညႊန္းၾကားခ်က္ေတြကို လိုက္နာခ်င္စိတ္မရွိလွပါဘူး။
အခ်ိဳ႕ကေသာက္မယ္။
အခ်ိဳ႕ကမေသာက္သင့္ဘူး။
အျငင္းပြားၾကတယ္။
ညႊန္းၾကားခ်က္အတိုင္းလိုက္နာသင့္သူနဲ႕မသင့္သူၾကားအျငင္းပြားစရာျဖစ္ေနတယ္။
ေရကရားကတစ္ခုထဲရွိတာ၊
ေရထည့္ၿပီး ေရျပန္မထြက္လာရင္
ဘဲနဲ႕လုပ္မလဲဆိုတဲ့အေတြးကလည္း လူအခ်ိဳ႕မွာရွိေနၾကတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူရဲ႕အဆံုးအျဖတ္ကို နားေထာင္ဖို႕ပိုက္ေလာ့ကို အားလံုးက လွမ္းၾကည့္ၾကတယ္။
ပိုက္ေလာ့က ဘာမွမေျပာဘဲ ေရခရားထဲက ေရေတြကို
ေရပိုက္ထဲကို ေလာင္းထည့္လိုက္တယ္။
ေရရဖို႕ ေရခ်ဴတဲ့သေဘာျဖစ္တယ္။
ေရေတြအားလံုးကို ေလာင္းထည့္ၿပီး ေရငင္လိုက္ေတာ့မွ
ေရေတြတလေဟာထြက္လာတယ္။
လူေတြအားလံုးဟာ ေရေတြကို
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕အဝေသာက္ႏိုင္ၾကတယ္။
အခ်ိဳ႕ကေတာ့ေရပါခ်ိဳးလိုက္ေသးတယ္။
ခရီးမဆက္ခင္မွာေတာ့ ေနာက္လူေတြအတြက္
ေရကရားအိုးထဲကို အျပည့္ေရျဖည့္လိုက္တဲ့အျပင္
စာပါေရးခဲ့ပါတယ္။
" ပိုက္ထဲကို ေရးထည့္ခ်ဴမွ ေရငင္လို႕ရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေနာက္လူေတြအတြက္ ကရားအိုးထဲ ေရျပန္ျဖည့္ခဲ့ပါ..."
