က်ေနာ္နဲ႕ကိုလွျမင့္တို႕ဟာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ၾကတယ္။
ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခဲြခြာၿပီးမွ
ျပည္ပႏိုင္ငံမွာ ျပန္ဆံုၾကေတာ့ ဘာမဆိုရင္ဖြင့္ေလ့ရွိၾကတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ ကိုလွျမင့္က ေျပာစရာရွိတဲ့အတြက္
စတားဘတ္ခ္ (Starbucks Coffee Shop ) ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ခ်ိန္းဆိုၾကတယ္။
ကိုလွျမင့္က
starbucks ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ထိုင္ခ်လိုက္တာနဲ႕
က်ေနာ့္ကို ေျပာပါေတာ့တယ္။
“ ငါ့ မိန္းမနဲ႕ကြာေတာ့မယ္၊
သူ ငါ့ကို စကားမေျပာတာ ကိုးလတိတိရွိၿပီကြ ”
က်ေနာ္ကစဥ္းစဥ္းစားစားျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ ေဟ့ လွျမင့္၊
မင္း အလ်င္မလိုနဲ႕၊
ျပန္စဥ္းစားေနာ္၊
ဒီလိုမိန္းမမ်ိဳး
မင္း ေနာက္ထပ္ ရွာေတြ႕မွာ
မဟုတ္ဘူးေနာ္... ”
ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခဲြခြာၿပီးမွ
ျပည္ပႏိုင္ငံမွာ ျပန္ဆံုၾကေတာ့ ဘာမဆိုရင္ဖြင့္ေလ့ရွိၾကတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ ကိုလွျမင့္က ေျပာစရာရွိတဲ့အတြက္
စတားဘတ္ခ္ (Starbucks Coffee Shop ) ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ခ်ိန္းဆိုၾကတယ္။
ကိုလွျမင့္က
starbucks ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ထိုင္ခ်လိုက္တာနဲ႕
က်ေနာ့္ကို ေျပာပါေတာ့တယ္။
“ ငါ့ မိန္းမနဲ႕ကြာေတာ့မယ္၊
သူ ငါ့ကို စကားမေျပာတာ ကိုးလတိတိရွိၿပီကြ ”
က်ေနာ္ကစဥ္းစဥ္းစားစားျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ ေဟ့ လွျမင့္၊
မင္း အလ်င္မလိုနဲ႕၊
ျပန္စဥ္းစားေနာ္၊
ဒီလိုမိန္းမမ်ိဳး
မင္း ေနာက္ထပ္ ရွာေတြ႕မွာ
မဟုတ္ဘူးေနာ္... ”
No comments:
Post a Comment