" အေမထံသို႕ေပးစာ-၇..."

သို႕

ခ်စ္တဲ့အေမ

သတိရတယ္။

အေမ့ရဲ႕က်န္းမာေရးက

ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာတယ္လို႕ၾကားရတဲ့အတြက္ ဝမ္းသာတယ္။

က်န္းမာေရးကအေရးႀကီးတယ္အေမ၊

က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါလို႕ ထပ္ခါတလဲလဲ မွာပါရေစ။

ေျပာရအုန္းမယ္။

က်ေနာ္တို႕ အေမရိကားေရာက္စဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တာပဲသိတယ္။

သူငယ္ခ်င္းကလည္းေျပာတယ္။

“ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန၊သူငယ္ခ်င္း၊

ေနာက္ဆိုရင္ ေပ်ာ္ခ်ိန္ေတာင္ ရမွာမဟုတ္ဘူး။

ဘာျဖစ္လို႕ဆိုေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္း အလုပ္ထဲမွာ နစ္ျမွတ္ေနလို႕၊”

ဒီေကာင္ႀကီးေနာက္ေနတယ္လို႕ထင္ခဲ့မိတယ္။

သူငယ္ခ်င္းက ေကာင္းတယ္။ ဘာမွမခိုင္းပါဘူး။

စာဖတ္လိုက္၊ စာေရးလိုက္၊

စားလိုက္၊ေသာက္လိုက္၊

လည္လိုက္၊သြားလိုက္၊

အစဥ္ကိုေျပေနပါလား။

ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ သူက Social Security Department ဆိုတဲ့ ရံုးကိုေခၚသြားတယ္။

ဆိုရွယ္ကဒ္လုပ္ဖို႕လိုတယ္ဆိုၿပီးေခၚသြားတာ၊

ေဖာင္ေတြျဖည့္ရတာေပါ့၊ ေမးတာေတြကိုလည္းေျဖရတာေပါ့။

ဝန္ထမ္းေတြက သေဘာေကာင္းၾကတယ္။ ကူညီတယ္။

ဆိုရွယ္ကဒ္ေတြဆိုတာ အေမရိကန္မွာေနသူအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ကဒ္မ်ိဳးပါ။

ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ သန္းေကာင္စာရင္းနဲ႕တူမယ္ထင္တယ္။

ကိုယ့္ရဲ႕အေကာင္းအဆိုးမွန္သမွ်ကို မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ကဒ္မ်ိဳးလည္းျဖစ္တယ္။

တာဝန္က်ဝန္ထမ္းက သံုးပတ္အတြင္း အိမ္ကိုစာတိုက္ကေနပို႕ေပးမယ္လို႕ေျပာေတာ့

ယံုၾကည္ဖို႕ခက္ေနတယ္။

စာတိုက္ကေရာ စိတ္ခ်ရပါ့မလား။

အေရးႀကီးတဲ့ကဒ္က ေပ်ာက္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

ျမန္မာျပည္လို႕ထင္ၿပီး ဟိုေတြး၊ဒီေတြးနဲ႕ေတြးမိခဲ့ပါတယ္။

သူတို႕ေျပာတဲ့အတိုင္း ဆယ္ရက္အတြင္းမွာပဲ စာတိုက္က ဆိုရွယ္ကဒ္ေတြေရာက္လာပါတယ္။

အေရးႀကီးတာက ကိုယ္ပိုင္ဆိုရွယ္နံပါတ္ေတြရတာပါပဲ။

အေမ၊

ကာရိုးလိုင္းနား(ေျမာက္)မွာ ဘာလင္တန္ၿမိဳ႕ဟာအရမ္းလွပတဲ့ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ပါပဲ။

ေရာက္စဆိုေတာ့ အေအးဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းက်င့္သားရလာပါတယ္။

အေႏြးထည္ကေတာ့ အၿမဲဝတ္ထားရတာေပါ့။

အိမ္မွာကေတာ့ အပူေပးစက္ရွိတယ္။

သူငယ္ခ်င္းအိမ္က ကိုယ္ပိုင္အိမ္ပါ။

 ပန္းၿခံနဲ႕အိမ္ဆိုေတာ့ လွပတဲ့အိမ္တစ္အိမ္ပါပဲ။

သူဆီမွာ ကိုယ္ပိုင္ကားက သံုးစီးရွိတယ္။

အေကာင္းစားေတြပါပဲ။

မိသားစုသံုးေယာက္ကားသံုးစီး။

သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားအားထုတ္ထားတယ္ဆိုတာ ခန္႕မွန္းမိပါတယ္။

တစ္စီးက သူ႕အလုပ္သြားရင္ေမာင္းဖို႕ကား၊

ေနာက္တစ္စီးက သမီး တကၠသိုလ္ကိုေက်ာင္းတက္ရင္ေမာင္းဖို႕ကား၊

ေနာက္တစ္စီးကေတာ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကားပ်က္ခဲ့ရင္ အရန္အျဖစ္သံုးဖို႕ကား၊

သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အမိ်ဳးသမီးက က်န္းမာေရးေၾကာင့္ကားမေမာင္းတတ္ေပလို႕ေပါ့။

ႏို႕မဟုတ္ရင္ ကားေလးစီးရွိႏိုင္တယ္။

ကားကလည္း မရွိမျဖစ္ပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္။

ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ လိုင္းကားကို မေတြ႕မိဘူး။

လမ္းေလွ်ာက္သူလည္း မရွိသလိုပါပဲ။

က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ေလ့က်င့္ခန္းအျဖစ္ေျပးသူ၊လမ္းေလွ်ာက္သူေလာက္ပဲရွိတယ္။

Taxi (အငွားကား)လည္းမေတြ႕မိဘူး။

ဒါေပမယ့္ ဖံုးဆက္ရင္ေတာ့ လာတယ္။ငွားလို႕ရတယ္လို႕ေျပာတယ္။

ေတာသားၿမိဳ႕ေရာက္လာသလိုပါပဲ။ အရာရာထူးဆန္းေနတယ္။

မသိလို႕ေမးတိုင္း ထူးဆန္းတဲ့သတၱဝါကိုၾကည့္သလိုအၾကည့္ခံရတယ္။

ဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္၊မတတ္ႏိုင္ဘူး။ မသိရင္ေတာ့ ေမးရမွာပဲ။

ႀကိဳက္သလိုလည္း ထင္ႏိုင္တယ္။

က်ေနာ္တို႕ အေမရိကန္ကို အရင္ဆံုးဝင္တဲ့ေလဆိပ္က

ဒယ္ထရိုက္ေလဆိပ္(Deltroid Airport)ကိုဝင္တယ္။

အေသအခ်ာစစ္ေဆးမႈလုပ္တယ္။

အေမရိကန္သံရံုးကေပးလိုက္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြကို အပ္လိုက္ရတယ္။

ၿပီးေတာ့ အၿမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္လက္မွတ္(Green Card) ကို

သံုးလအတြင္းစာတိုက္ကပို႕လိုက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ စာတိုက္အေပၚထားတဲ့ယံုၾကည္မႈအေနအထားက အလြန္္ပင္ အားနည္းလွပါတယ္။

ဟုတ္ပါ့မလားလို႕ေတြးလိုက္မိပါေသးတယ္။

တကယ္တန္းေတာ့ သံုးပတ္အတြင္းမွာပင္ စာတိုက္က Green Card ေရာက္ရွိလာပါတယ္။

အလြန္အေရးႀကီးတဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြအတြက္

စာတိုက္ကယံုၾကည္ရပါလားလို႕ေတြးမိေသးတယ္။

အေရးႀကီးတဲ့စာရြက္စာတမ္းႏွစ္ခုေတာ့ရၿပီ။

ေနာက္အေရးႀကီးတဲ့စာရြက္စာတမ္းတစ္ခုကေတာ့ ကားေမာင္းလိုင္စင္ျဖစ္တယ္လို႕ သူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္။

ျမန္မာျပည္ကေတာ့ သက္တမ္း၉-ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ကားေမာင္းလိုင္စင္ပါလာပါတယ္။

အေမရိကန္က အျခားႏိုင္ငံရဲ႕စာရြက္စာတမ္းကို အသိအမွတ္မျပဳပါ။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ျပည္နယ္တစ္ခုကရထားတဲ့ကားေမာင္းလိုင္စင္ကိုေတာင္မွ

အျခားျပည္နယ္ေျပာင္းသြားရင္စာေမးပြဲျပန္ေျဖရပါတယ္။

ဆိုရွယ္ကဒ္ရထားၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ကားေမာင္းလိုင္စင္စာေမးပြဲကိုေျဖခြင့္ရပါတယ္။

အရင္ဆံုးေရးေျဖစာေမးပြဲေျဖရပါတယ္။

ပထမအႀကိမ္မွာ က်ပါတယ္။၅၆%သာရပါတယ္။

ဒုတိယအႀကိမ္မွာ ေအာင္တယ္။၈၀%မွေအာင္ပါတယ္။

တစ္ပတ္ျခားၿပီး Road Test လို႕ေခၚတဲ့ လက္ေတြ႕ကားေမာင္းစာေမးပြဲကိုေျဖပါတယ္။

တစ္ႀကိမ္ထဲနဲ႕ေအာင္ျမင္သြားပါတယ္။

ကားေမာင္းလိုင္စင္ကဒ္လည္းစာတိုက္ကဆယ္ရက္အတြင္းေရာက္လာျပန္ပါတယ္။

အေမရိကန္မွာေတာ့ ကားေမာင္းလိုင္စင္ကဒ္ျပားဟာ I.Dကဒ္ျပားပါပဲ။

ေနရာတကာကိုယူသြားရတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္ကဒ္ျပားနဲ႕တူပါတယ္။

အေရးႀကီးတဲ့စာရြက္စာတမ္းသံုးခုဟာ စာတိုက္ကေရာက္ရွိလာပါတယ္။

အပိုေငြ(ေအာက္ဆိုဒ္ေငြ)လည္းမေပးရပါ။

စာတိုက္ဟာ ယံုၾကည္အားကိုးထိုက္တဲ့အစိုးရဌာနတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳမိပါတယ္။

အစိုးရဌာနေတြဟာလည္း သူတို႕ရက္ခ်ိန္းေပးတဲ့ရက္အတြင္းမွာပင္

ၿပီးစီးေအာင္ျမင္ေအာင္ပို႕ေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ တကယ္ပင္အလုပ္လုပ္ၾကေၾကာင္းထင္ရွားတယ္အေမ။

ေအာ္…ဒါဟာလည္း တိုးတက္မႈအတြက္တကယ္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥေတြပဲေပါ့။

အေမရိကန္ဟာ ဒါေၾကာင့္တိုးတက္တာပဲကိုးလို႕ေတြးမိတယ္အေမ။

စာလည္းရွည္သြားၿပီ။

အေမလည္းဖတ္ရတာေညာင္းေရာေပါ့။

ေနာက္ေတာ့မွ အေမရိကန္အေတြ႕အႀကံဳကိုထပ္ေရးပါဦးမယ္။

အခုေတာ့ ဒါေလာက္နဲ႕ေတာ္ေသးၿပီ။

အေမ က်န္းမာေရးကိုဂရုစိုက္ပါ။

ခ်စ္တဲ့အေမရဲ႕သား

ေအာင္ဝင္းဟိန္း

 ဘာလင္တန္ၿမဳိ ႕၊(Burlington)

ကာရိုလိုင္းနား(ေျမာက္)ျပည္နယ္၊(North Carolina)

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊(USA)