က်ေနာ္တို႕ရြာကေလးဟာ မီးရထားသံလမ္းေဘးမွာရွိပါတယ္။
ရြာမွာက ေလးတန္းအထိသာေက်ာင္းရွိတယ္။
ေလးတန္းအထိေက်ာင္းတက္ၿပီးရင္ေတာ့ အားလံုးနီးပါးဟာ
လယ္ထဲဆင္း၊ၿခံစိုက္နဲ႕ေက်ာင္းၿပီးသြားၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႕ဟာ မိဘရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ၿပီး
တကၠသိုလ္ပညာကိုဆက္သင္ၾကားခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ ရြာကိုျပန္လာတယ္။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေတြ႕တယ္။
သူတို႕က
"မအိုေဆးရွိတယ္ေသာက္မလား"တဲ့။
" မအိုေဆးဆိုတာ ဘာလဲ"
လို႕ေမးၾကည့္မိပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေအးေသာင္းကရွင္းျပပါတယ္။
" ငါတို႕ရြာကလူငယ္ေတြက ပညာမတတ္ၾကဘူး၊
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕လယ္ထဲ၊ၿခံထဲဆင္းရတယ္။
အလုပ္ပင္ပန္းေတာ့ ခ်က္အရက္ကိုေသာက္ၾကတယ္။
ခ်က္အရက္ကလည္း နည္းစံနစ္ကမရွိဘူး။
မူးရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီးခ်က္ေတာ့
ခ်က္အရက္ေသာက္တဲ့လူေတြဟာ အိုခ်ိန္ကိုမေရာက္ပါဘူး။
ေသာက္ၿပီးငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ေသဆံုးၾကတယ္။
အခ်ိဳ႕ကလည္းေသျဖတ္ၿပီးေသဆံုးၾကတယ္။
မအိုဘဲနဲ႕ေစာေစာစီးစီးေသၾကတာေၾကာင့္
ဒီအရည္ကို မအိုေဆးလို႕ေခၚလိုက္တာပါကြာ"တဲ့။
အေကာင္းေအာင္းေမ့ၿပီး နားေထာင္ေနမိပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေရာက္ေတာ့မွ 'မအိုေဆး'အေၾကာင္းကိုသိလိုက္ရေတာ့တယ္။
ရြာမွာက ေလးတန္းအထိသာေက်ာင္းရွိတယ္။
ေလးတန္းအထိေက်ာင္းတက္ၿပီးရင္ေတာ့ အားလံုးနီးပါးဟာ
လယ္ထဲဆင္း၊ၿခံစိုက္နဲ႕ေက်ာင္းၿပီးသြားၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႕ဟာ မိဘရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ၿပီး
တကၠသိုလ္ပညာကိုဆက္သင္ၾကားခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ ရြာကိုျပန္လာတယ္။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေတြ႕တယ္။
သူတို႕က
"မအိုေဆးရွိတယ္ေသာက္မလား"တဲ့။
" မအိုေဆးဆိုတာ ဘာလဲ"
လို႕ေမးၾကည့္မိပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေအးေသာင္းကရွင္းျပပါတယ္။
" ငါတို႕ရြာကလူငယ္ေတြက ပညာမတတ္ၾကဘူး၊
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕လယ္ထဲ၊ၿခံထဲဆင္းရတယ္။
အလုပ္ပင္ပန္းေတာ့ ခ်က္အရက္ကိုေသာက္ၾကတယ္။
ခ်က္အရက္ကလည္း နည္းစံနစ္ကမရွိဘူး။
မူးရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီးခ်က္ေတာ့
ခ်က္အရက္ေသာက္တဲ့လူေတြဟာ အိုခ်ိန္ကိုမေရာက္ပါဘူး။
ေသာက္ၿပီးငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ေသဆံုးၾကတယ္။
အခ်ိဳ႕ကလည္းေသျဖတ္ၿပီးေသဆံုးၾကတယ္။
မအိုဘဲနဲ႕ေစာေစာစီးစီးေသၾကတာေၾကာင့္
ဒီအရည္ကို မအိုေဆးလို႕ေခၚလိုက္တာပါကြာ"တဲ့။
အေကာင္းေအာင္းေမ့ၿပီး နားေထာင္ေနမိပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေရာက္ေတာ့မွ 'မအိုေဆး'အေၾကာင္းကိုသိလိုက္ရေတာ့တယ္။
No comments:
Post a Comment