မိုးနတ္မင္းႀကီးတစ္ပါးဟာ ခရီးသြားႏွစ္ဦးကို ေတြ႕ပါတယ္။
တစ္ဦးမွာ ေလာဘႀကီးၿပီး၊
က်န္တစ္ဦးမွာ သဝန္တိုတတ္ပါတယ္။
ခရီးသြားရင္း လမ္းခြဲဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါ
မိုးနတ္မင္းႀကီးက သူတို႕ႏွစ္ဦးအား
အမွတ္တရ လက္ေဆာင္တစ္ခုေပးခ်င္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။
ႏွစ္ဦးအနက္ ပထမဆႏၵျပဳသူဟာ သူရဲ႕ ဆႏၵျပည့္ဝပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္
ပထမ ေတာင္းခံတဲ့ လူရဲ႕ ဆႏၵရဲ႕ ႏွစ္ဆ ျပည့္ဝလိမ့္မယ္
လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ႏွစ္ဦးစလံုးက ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။
တစ္ဦးက အရင္ဆႏၵျပဳရန္ က်န္တစ္ဦးက ေစာင့္ေနပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေလာဘႀကီးသူဟာ မနာလိုဝန္တိုတတ္သူရဲ႕လည္ပင္းကို
အတင္းဝင္ၫွစ္ၿပီး သူရဲ႕ ဆႏၵကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ အၾကပ္ကိုင္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ မနာလိုဝန္တိုသူက
“ ေကာင္းပါၿပီ၊ ငါရဲ႕ မ်က္စိတစ္ဖက္ကန္းရပါေစသား ”
လို႕
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ မနာလို ဝန္တိုတတ္သူဟာ မ်က္စိတစ္ဖက္ကြယ္သြားပါတယ္။
သူရဲ႕အေဖာ္ ေလာဘႀကီးသူမွာမ်က္စိႏွစ္ဖက္လံုး ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။
လူႀကီးမင္းခင္ဗ်ား...
အေကာင္းဆုကို မေတာင္းသင့္ဘူးလား၊
ေတာင္းရင္ျဖစ္ႏိုင္ပါရက္ကယ္နဲ႕
တစ္ဦးအက်ိဳးစီးပြားကို တစ္ဦးကမလိုလားတဲ့အခါ
ရလာဒ္က ဘယ္သူ႕အတြက္ မွ အက်ိဳးမျဖစ္ေပၚလာဘဲ
ႏွစ္ဦးစလံုး အကိ်ဳးယုတ္သြားတဲ့ သာဓကတစ္ခု
ျဖစ္ပါတယ္။
သတိ၊ဉာဏ္နဲ႕ၾကည့္တတ္မယ္ဆိုရင္ အျပင္မွာလည္း
ဒီလိုျဖစ္ရပ္ေတြကို အမ်ားႀကီးေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
ဘဝတိုတိုေလးမွာ ဒီလိုအျဖစ္မိ်ဳးက ျဖစ္သင့္ပါသလား၊
သတိ၊ ဉာဏ္နည္းသူေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။
ကိေလသာက
သတိ၊ ဉာဏ္နည္းသူေတြကို အၿမဲတမ္းအႏိုင္ယူေနၾက မဟုတ္လား။
No comments:
Post a Comment