" အေမ့ထံသို႕ေပးစာမ်ား-၂၅..."

သို႕

ခ်စ္တဲ့အေမ

သားသတိရစြာျဖင့္စာေရးလိုက္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ။

စိတ္ေရာ၊အလုပ္ေရာရႈတ္ေနတာေၾကာင့္ အေမ့ဆီစာမေရးျဖစ္တာေတာင္ၾကာၿပီေနာ္။

သူမ်ားႏိုင္ငံမွာေနရတာ စိတ္ရႈတ္စရာလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ရွိေနတယ္။

စိတ္ရႈတ္ေနခ်ိန္မွာ စာမေရးခ်င္ဘူး။

ေရးလိုက္တဲ့စာမွာစိတ္ရႈတ္စရာ၊စိတ္ညစ္စရာပါသြားမွာစိုးလို႕ပါ။

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အေမ့ကို ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကိုသာေျပာျပခ်င္တယ္။

အေမ့ဘဝမွာလည္း သားသမီးကိစၥေတြေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ရ၊စိတ္ရႈတ္ရတာ

မ်ားလြန္းလွပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္အပိုထပ္ေဆာင္းၿပီးမေပးခ်င္ေတာ့ပါဘူး။

မိန္းမရဲ႕အမ်ိဳးေတြအိမ္မွာ ေနလို႕အစဥ္မေျပေတာ့တာေၾကာင့္

အိမ္ေျပာင္းဖို႕လုပ္ရတယ္။ အိမ္ခန္းတစ္ခန္းကိုငွားရတယ္။

ခရက္တစ္ကဒ္(Credit Card) မရွိေတာ့ အိမ္ငွားရတာမလြယ္ဘူး။

ေရာက္စဆိုေတာ့ ခရက္တစ္ကဒ္(Credit Card) မလုပ္ျဖစ္ေသးဘူး။

ခရက္တစ္ကဒ္(Credit Card) ဆိုတာ ဘဏ္ကယံုၾကည္မႈရွိမွ လုပ္ေပးတဲ့ ကဒ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။

သေဘာကေတာ့ ဘဏ္ကယံုၾကည္မွ အိမ္ရွင္ေတြ ယုံၾကည္မယ့္သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။

မိန္းမက သူ႕ရဲ႕အလုပ္ရွင္ကိုေျပာျပေတာ့

အလုပ္ရွင္က အိမ္ခန္းငွားတဲ့ကိစၥကိုလိုက္ကူညီေပးပါတယ္။

အိမ္ခန္းတစ္ခန္းပါတဲ့အိမ္ခန္းပါ။ ဧည့္ခန္းပါတယ္။

ေရခ်ိဳးခန္း၊အိမ္သာကတြဲပါတယ္။

မီးဖိုခန္းရွိတယ္။ မီးဖိုခန္းမွာေတာ့ ေရခဲေသတၱာပါတယ္။

မီးဖိုေလးလံုးပါတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးဖိုတစ္လံုးပါတယ္။

အဲဒီမီးဖိုနဲ႕တြဲလ်က္ အသားေတြကင္တဲ့စက္တစ္ခုလည္းပါတယ္။

ေအာ္တိုမက္တစ္ ပန္းကန္ေဆးစက္လည္းပါတယ္။

ဟင္းေတြကိုေႏြးစားတဲ့စက္တစ္လံုးလည္းတပ္ဆင္ေပးထားတယ္။

ပန္းကန္နဲ႕မီးဖိုသံုးပစၥည္းေတြ သိမ္းတဲ့ဘီဒိုေတြကေတာ့ မီးဖိုးခန္းတစ္ခန္းလံုးအျပည့္ပဲ။

ဧည့္ခန္းနဲ႕အိပ္ခန္းမွာ အပူေပးစက္(Heater) တစ္ခုစီတပ္ဆင္ေပးထားတယ္။

ၿပီးေတာ့ ေကာေဇာအေကာင္းစားေတြခင္းေပးထားတယ္။

က်န္တာေတာ့ ဘာမွမပါေတာ့ဘူး။

အိမ္ခန္းငွားေတာ့ မန္ေနဂ်ာနဲ႕စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြခ်ဳပ္ရတယ္။

လက္မွတ္က အခါသံုးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ထိုးလိုက္ရတယ္။

အေသးစိတ္ႏိုင္လြန္းလွပါတယ္။

စည္းကမ္းေတြ ကိုသေဘာတူေၾကာင္းလက္မွတ္ေရးထိုးရတာပါ။

ေခြးေမြးခြင့္မရွိဘူး။

ေၾကာင္ေမြးရင္ တစ္ေကာင္ကို ႏွစ္စဥ္ ေဒၚလာ (၂၅၀) အပိုေဆာင္းေပးရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး၊

ေၾကာင္ေတြေမြးသူေတြ ရွိတယ္။

ေၾကာင္လခကလည္းမနည္းဘူးေျပာရမယ္ထင္တယ္။

တိရိစၦာန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္သူေတြပဲေျပာရမယ္။

ဒီမွာက ကေလးမရွိသူေတြကို ဦးစားေပးငွားတယ္။

အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကေလးရွိရင္ အဲဒီကေလးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး

ဘယ္လိုတာဝန္ေတြ၊ဘယ္လိုစည္းကမ္းေတြကိုလိုက္နာပါ့မယ္ဆိုတာမ်ိဳး။

အိပ္ခန္းထဲမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္မရွိဘူး။

ေဆးလိပ္ေသာက္ခဲ့ရင္ လွ်ပ္စစ္အခ်က္ေပးသံျမည္လိမ့္မယ္။

ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္ရင္ အျပင္ဖက္ထြက္ေသာက္ဆိုတာမ်ိဳး။

ဒီအိမ္ဝန္းအတြင္းမွာပဲ ေရကူးကန္တစ္ကန္ပါတယ္။

ေရကူးကန္ကို ဘယ္အခ်ိန္ကေန ဘယ္အခ်ိန္အသံုးျပဳခြင့္ရွိတယ္။

အိမ္ငွားမ်ားသာ သံုးခြင့္ရွိတယ္။ ဧည့္သည္မ်ားအသံုးျပဳခြင့္မရွိဘူးဆိုတာမ်ိဳး။

အမ်ားသံုးအဝတ္ေလွ်ာ္စက္နဲ႕အေျခာက္ခံစက္ေတြကို

ဘယ္အခ်ိန္ကေန ဘယ္အခ်ိန္အထိ အသံုးျပဳခြင့္ရွိတယ္။

မတ္ေစ့ဘယ္ႏွစ္ေစ့နဲ႕အသံုးျပဳခြင့္ျပဳထားတယ္ဆိုတာမ်ိဳး။

ကားဂိုေဒါင္ အသံုးျပဳခြင့္၊ကားေရေဆးရင္ ဘယ္ေနရာမွာသာေဆးခြင့္၊

ကားနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ဝင္ခြင့္လက္မွတ္ေတြကို

ကားရဲ႕ဘယ္ေနရာမွာ ကပ္ထားရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး။

အမ်ိဳးအမည္ေတြကေတာ့မ်ားလြန္းလွပါတယ္။

အိမ္စည္းကမ္း၊ကားစည္းကမ္းေတြေျပာထားေပမယ့္

အဓိက ကေတာ့ အိမ္ခန္းခ မွန္မွန္ေပးဖို႕ကိုေတာင္းဆိုထားတာပါ။

အဲဒီလိုေပးေအာင္ကို စည္းကမ္းေတြ၊ဥပေဒေတြနဲ႕ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့သေဘာပါပဲ။

အိမ္ခန္းခကေတာ့ တစ္လ ဆယ္သိန္းက်ပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေပးရတယ္အေမ။

ဒီမွာက စားစရာေတြေပါတယ္။

အဝတ္အစားေတြေပါတယ္။

ေနစရိတ္က်ေတာ့ ႀကီးျမင့္တယ္။

ျမန္မာျပည္နဲ႕ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတယ္။

အိမ္ေျပာင္းမယ္လုပ္ေတာ့ မရွိမျဖစ္ဝယ္ရမယ့္အိမ္သံုးပစၥည္းကလိုအပ္လာၿပီ။

ေမြ႕ယာနဲ႕ကုတင္ဝယ္ဖို႕လိုတယ္။

စားပြဲ၊ကုလားထိုင္ဝယ္ဖို႕လိုတယ္။

ဘုရားစင္တစ္ခုဝယ္ဖို႕လိုတယ္။

ပန္းကန္၊ခြက္ေယာက္ေတြဝယ္ဖို႕လိုတယ္။

မိန္းမရဲ႕အလုပ္ရွင္ကပဲ ေစ်းသက္သာတဲ့ဆိုင္တစ္ခုကိုေခၚသြားပါတယ္။

လိုအပ္တာေတြကိုလည္း ညႊန္ၾကားေပးပါတယ္။

အစစအရာရာ ကူညီေပးတယ္အေမ။

သူတို႕ရဲ႕ကူညီေပးမႈေၾကာင့္ လူလူသူသူေနစရာေကာင္းတဲ့အိမ္တစ္လံုးျဖစ္လာပါတယ္။

အရမ္းေက်းဇူးတင္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက အလုပ္ရွင္ရဲ႕မိတ္ေဆြ လင္မယားႏွစ္ဦးကလည္း

မဆီမဆိုင္နဲ႕က်ေနာ္တို႕ကို လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြအမ်ားႀကီးကူညီေပးတယ္။

လူမစြမ္းေတာ့ နတ္မ တယ္ဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။

ဝယ္လို႕မလြယ္တဲ့ပစၥည္းမ်ိဳးေတြေပါ့။

အပ္ခ်ည္နဲ႕အပ္ေတြကအစ၊

ဆပ္ျပာ၊ဆပ္ျပာခြက္အလယ္၊

တီဗြီ၊လွ်ပ္စစ္မီးအိမ္ေတြအဆံုး၊

အဲဒီအိမ္သံုးပစၥည္းေတြကို လက္ေဆာင္ေပးတယ္အေမ။

ဒီေရာက္မွ သိတာပါ။ ဘာအမ်ိဳးမွလည္းမေတာ္ဘူး။

ၿပီးေတာ့ ခရစ္ယာန္မိသားစုေတြျဖစ္ၾကတယ္။

ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြျဖစ္တယ္။ဒီေရာက္ေနတာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီလို႕သိရတယ္။

လိုအပ္တဲ့မိသားစုေတြကို ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ကူညီတာပါတဲ့။

ေက်းဇူးတင္ဖို႕အလြန္ေကာင္းပါတယ္။

လိုအပ္ခ်ိန္မွာ ကူညီတာဟာ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိေအာင္ခံစားရပါတယ္။

အိမ္ခန္းကိစၥေျပလည္ၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ေျပာင္းဖို႕လုပ္ရတယ္။

မိန္းမရဲ႕အမ်ိဳးအိမ္မွာ အဝတ္အစားနဲ႕ပစၥည္းေတြ ျပန္သိမ္းေတာ့

အိမ္ရွင္အဖြားႀကီးက က်ေနာ္တို႕ကို ေဒါသနဲ႕ဆက္ဆံတယ္။

သူတို႕ေျပာတဲ့အတိုင္း တစ္ပတ္အတြင္းေျပာင္းေပးပါဆိုတဲ့အတိုင္း

က်ေနာ္တို႕ေျပာင္းဖို႕လုပ္တယ္။

ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္ျပန္ေတာ့လည္း ရန္လိုတယ္။

နားကိုမလည္ႏုိင္ဘူးအေမ။

အတူတူေနေတာ့လည္း မိတ္ေဆြလို သေဘာမထားဘူး။

ေျပာင္းဆိုလို႕ေျပာင္းျပန္ေတာ့လည္း ရန္လိုတယ္။

ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံတာကိုမရွိဘူး။

ကဲ…ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ခြဲခြာၾကၿပီဆိုေတာ့ အေကာင္းနဲ႕လမ္းခြဲႏိုင္ေအာင္

က်ေနာ္တိုိ႕ဖက္က ႀကိဳးစားျပခဲ့ပါတယ္။

သူတို႕ေတြ ဘယ္လိုပဲ သေဘာထားထား၊ အၿပံဳးနဲ႕ႏူတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။

သူတို႕ရဲ႕ပစၥည္းေတြ ဘာမွမပါေအာင္ သတိထားၿပီးပစၥည္းေတြသိမ္းဆည္းခဲ့ပါတယ္။

သူတို႕ေပးထားတဲ့ပစၥည္းေတြက အစ အားလံုးခ်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။

အေမက တန္ရာတန္ဖိုးမေပးဘဲ ဘာမွမယူနဲ႕လို႕မွာထားခဲ့လို႕

ဒီပစၥည္းေတြကိုခ်န္ခဲ့ေၾကာင္းလည္းေျပာျပလိုက္ပါတယ္။

သူတို႕မိသားစုဖုန္းလိုင္းနဲ႕တြဲထားတဲ့ ဖုန္းကိုလည္း

မေျပာမဆိုနဲ႕သူတို႕ဘာသာျဖတ္ေတာက္လိုက္ပါတယ္။

ဖုန္းဖိုးဘယ္ေလာက္က်သင့္တယ္ဆိုတာကိုလည္း တစ္ခါတည္းေတာင္းပါတယ္။

ပိုေတာင္းမွန္းသိေပမယ့္ အပိုေတြမေျပာခ်င္ေတာ့တာမို႕ ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္လိုလူမ်ိဳးနဲ႕လာေတြ႕မွန္းကိုမသိပါဘူးအေမ။

သူတို႕ကျမန္မာလူမ်ိဳး၊ဗုဒၶဘာသာ။

မိရိုးဖလာဗုဒၶဘာသာေတြျဖစ္မွန္းသိသာလြန္းလွပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ သူတို႕ေတြက အတၱေတြ၊မာနေတြႀကီးလြန္းလို႕ေလ။

တစ္ခါတုန္းကေပါ့။

ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ အေနာက္တိုင္းပံုစံနဲ႕အဖိုးႀကီး၊အဖြားႀကီးေတြတရားထို္င္ၾကတယ္။

ၿပီးေတာ့ အဖြားႀကီးကအိမ္ေရွ႕ၿခံထဲဆင္းၿပီးသူစိုက္ထားတဲ့သစ္ခြပန္းပင္ေတြကိုၾကည့္တယ္။

မိုးရိပ္တက္လာတာမို႕ ပုရြက္ဆိတ္ေတြ စုရံုစုရံုလုပ္ေနတာကိုေတြ႕ေတာ့

သူ႕သစ္ခြေတြ ေသမွာစိုးလို႕ဆိုၿပီးပုရြတ္ဆိတ္ေတြကို ပိုးသတ္ေဆးနဲ႕ေလာင္းသတ္လိုက္သတဲ့။

အဲဒါကို ထမင္းစားခ်ိန္မွာ အားရပါးရေျပာေနေလရဲ႕။

သစ္ခြပင္နဲ႕ပုရြတ္ဆိတ္မ်ား။

တန္ဖိုးထားမႈပံုစံ စံလြဲေနေရာ့သလား။

ကုသိုလ္နဲ႕အကုသိုလ္ေတာင္ မခြဲျခားႏိုင္ဘူးေလ။

က်ေနာ္ျဖင့္ အံၾသလို႕မဆံုးဘူး။

ထားလိုက္ပါေတာ့၊

သူတို႕အေၾကာင္းနဲ႕သူတို႕ရွိပါေစ၊

သူတို႕နဲ႕အေၾကာင္းသင့္ခဲ့တဲ့ကာလက ကုန္ဆံုးသြားၿပီပဲ။

အဆိုး၊အေကာင္းေျပာစရာမရွိေတာ့ပါဘူး။

ဘဝဟာ ခဏတာေလးပါအေမ။

သံုးခြင့္ရတုန္း ကုသိုလ္အတြက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးသံုးထားႏိုင္မွ၊

ႏို႕မဟုတ္ရင္ အရႈံးႀကီးရံႈးဖို႕ရွိေတာ့တယ္။

ရံႈးသူ က်ေနာ္မျဖစ္ခ်င္ဘူးအေမ။

အေမက်န္းမာေရးကိုဂရုစိုက္ေနာ္။

က်န္းမာေနမွ ကုသိုလ္လုပ္ႏိုင္မွာေလ။

ဒါပါပဲ အေမေရ…

အေမကိုခ်စ္တဲ့သား

ေအာင္ဝင္းဟိန္း

ဆန္ဟိုေဆးၿမိဳ႕(San Jose)၊

ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္(California)၊

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု(USA)

၁-၁-၂၀၁၂