တစ္ခါတုန္းက
ေအးေနတဲ့ မိုးညတစ္ညမွာ
က်ေနာ္ဟာ ဘတ္စ္ကားေစာင့္ေနပါတယ္။
အဲဒီအခိ်န္မွာ ခပ္ႀကီးႀကီးအဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ
နံပါတ္၄၉ ကားေပၚကဆင္းလာပါတယ္။
ေနာက္ဘယ္မွ ဆက္မသြားဘဲ
အဲဒီကားမွတ္တိုင္မွာ ဆက္ေစာင့္ေနပါတယ္။
က်ေနာ္ကအဖြားအိုကို
အျခားကားနံပါတ္တစ္ခုခုကို ေစာင့္ေနတယ္လို႕ ထင္ခဲ့ပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ အဖြားအိုကစၿပီး
“ ဒီည ရာသီဥတု ဆိုးလိုက္တာေနာ္ ” လို႕ ေျပာပါတယ္။
မွတ္တိုင္မွာလည္း လူမ်ားမ်ား မရွိပါ။
အဖြားအိုနဲ႕က်ေနာ္သာရွိေနပါတယ္။
“ ဒါေပမယ့္
ဘတ္စ္ကား သိပ္ၾကာၾကာ မေစာင့္ရဘူးထင္ပါတယ္”
လို႕ဆက္ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္က သိလိုေဇာနဲ႕
“ အဖြားက ဘယ္ဘတ္စ္ကား စီးမွာလဲ”
လို႕ေမးမိပါတယ္။
အဖြားအိုက
“ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္ ၄၉ပါ”
လို႕ျပန္ေျပာေတာ့
က်ေနာ္က
“ ဟာ အဖြားပဲ
အဲဒီဘတ္စ္ကားနံပါတ္၄၉ ေပၚက
ဆင္းလာတယ္ မဟုတ္လား၊
ဘာေၾကာင့္ ဆင္းလာတာလဲ၊
ဆင္းရမယ့္ မွတ္တိုင္မေရာက္ဘဲ
အဖြားက ဘာေၾကာင့္ ဆင္းလာရသလဲ ”
လို႕
က်ေနာ္က ေမးၾကည့္မိပါတယ္။
အဖြားအိုက
“ ေအးကြယ္…ကားေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အေျခအေနဆိုးတဲ့
မသန္မစြမ္းတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ပါလာတယ္။
ကားေပၚမွာ ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့
ထိုင္ေနၾကတဲ့ ခရီးသည္ေတြထဲက
ဘယ္သူကမွ ေနရာ မေပးၾကဘူးကြယ္၊
အဖြားအိုလို သက္ႀကီးရြယ္အိုက
ေနရာဖယ္ေပးတယ္ဆိုလည္း
သူ မေနတတ္ေအာင္ ျဖစ္ေနမွာေလ၊
ဒါေၾကာင့္
အဖြားက သြားခ်င္တဲ့မွတ္တိုင္ ေရာက္တဲ့ဟန္နဲ႕
" မွတ္တိုင္ပါတယ္"
ဆိုၿပီး ဆင္းေပးလိုက္တာ၊
အဖြားဆင္းေတာ့
သူက အဖြားေဘးမွာ ကပ္ၿပီးရပ္ေနတာေလ၊
ဒီေတာ့
သူ႕အတြက္ အားတုံ႕အားနာမျဖစ္ဘဲ ထိုင္ခံုရသြားတာေပါ့၊
အဖြားအတြက္ ေနာက္ဘတ္စ္ကားဆိုတာ အၿမဲရွိပါတယ္ေလ…”
လို႕
အသံခပ္တုန္တုန္နဲ႕
အဖြားက ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
1 comment:
ဖတ္ရႈမွတ္သားသြားပါတယ္ဆရာ..
Post a Comment