တစ္ခါတုန္း နာမည္ေက်ာ္အေမရိကန္စာေရးဆရာႀကီးမတ္တိြန္း
ဟာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုကို သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ရာ
ရွိသမွ်ဥစၥာဆံုးရႈံးၿပီး အေႂကြးအမ်ားအျပားနဲ႕ က်န္ရစ္ပါတယ္။
သူဟာ တင္သမွ် ေႂကြးကိုေက်ေအာင္ဆပ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕
အလုပ္လုပ္ေပမယ့္ သံုးႏွစ္ၾကာသြားတယ္။
အေႂကြးကမေက်ႏိုင္ေသးဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။
သူဟာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ စာေရးဆရာျဖစ္ၿပီး၊
စာဖတ္သူတို႕ အလြန္ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္သူ၊
တိုင္းျပည္က ေလးစားၾကည္ညိဳသူတစ္ဦးျဖစ္ရာ
လူသိထင္ရွားျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕အခက္အခဲကို
ကူညီေျဖရွင္းေပးဖို႕အတြက္ သတင္းစာတစ္ေစာင္က
ဦးေဆာင္ၿပီးရန္ပံုေငြ ေကာက္ခံၾကတယ္။
လူအမ်ားအျပားအပါအဝင္
ခ်မး္သာသူေရာ၊
အေရးပါအရာေရာက္သူေရာ လူအမ်ားအျပားတို႕က
ေငြေၾကး အေျမာက္အမ်ားထည့္ဝင္လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။
အဲဒီရန္ပံုေငြကရတဲ့ေငြေၾကးဟာ
အေႂကြးေပးဆပ္ဖို႕ လံုေလာက္တဲ့ ေငြေၾကးျဖစ္ေနပါတယ္။
အဲဒီရန္ပံုေငြကို လက္ခံလိုက္ရင္ အေႂကြးကို
ဆပ္ၿပီးသားျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မတ္တိြန္းက လက္မခံပါ။
ေစတနာရွင္တို႕ရဲ႕ကူညီေငြ အားလံုးကို
ျပန္လည္ ေပးလိုက္ပါတယ္။
မိမိကိစၥကို မိမိဘာသာေျဖရွင္းမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္
ျပန္လည္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။
ေနာက္ ခုနစ္လအၾကာမွာေတာ့
သူရဲ႕စာအုပ္သစ္တစ္အုပ္ အႀကီးအက်ယ္
ေအာင္ျမင္သြားတဲ့အတြက္
သူ႕ရဲ႕ေႂကြးမ်ားကို အားလံုး ၿပီးေျပေအာင္
သူေပးဆပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အဓိက ကေတာ့
ကိုယ့္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို
ကိုယ္ ေလးစားျခင္းျဖစ္သလို
ကိုယ္ တန္ဖိုးထားျခင္းလည္း ျဖစ္တယ္။
ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားတန္ဖိုးထားေလးစားျခင္းဆိုတာ
လူတိုင္းနဲ႕သက္ဆိုင္ေသာကိစၥျဖစ္တယ္။
No comments:
Post a Comment