က်ေနာ္တို႕ငယ္ငယ္ကထဲက အလြန္နာမည္ႀကီးလွပါတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ ညသန္းေကာင္ယံတြင္ ကေလးေမြးရခက္ခဲလွလူနာတစ္ဦးအတြက္
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ေယာက်ာ္းကဆရာႀကီးကို လာပင့္တယ္။
သြားရမယ့္လမ္းက ႏွစ္လမ္းရွိတယ္။
နီးတဲ့လမ္းက သခ်ၤဳိင္းကုန္းကိုျဖတ္ရမယ္။
လူနာရွင္က သရဲေၾကာက္တဲ့အတြက္ ေဝးတဲ့လမ္းကလာခဲ့တယ္။
အျပန္မွာလည္း ေဝးတဲ့လမ္းကဆရာႀကီးကိုေခၚသြားခ်င္တယ္။
ဆရာႀကီးကနီးတဲ့လမ္းကသြားဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
“သခ်ၤိဳင္းကုန္းကိုမျဖတ္ရဲဘူး”လို႕ေျပာတဲ့အခါ
ဆရာႀကီးကသူ႕မွာသရဲႏိုင္တဲ့ဂါထာရွိတာမ္ို႕ေၾကာက္ဖို႕မလိုေၾကာင္း၊
ေမြးလူနာဆီျမန္ျမန္ေရာက္ဖို႕လိုေၾကာင္း ေျပာတယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ ဆရာႀကီးေနာက္ကို ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕လိုက္သြားခဲ့တယ္။
သခ်ၤိဳင္းကုန္းကိုျဖတ္တဲ့အခါ သရဲမ်ားအေျမာက္အမ်ားထြက္လာပါေတာ့တယ္။
အသံမ်ိဳးစံု၊ ပံုသ႑န္မိိ်ဳးစံု၊နည္းမ်ိဳးစံုေျခာက္လွန္႕ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအခါ ဆရာႀကီးက ဂါထာကိုရြတ္လိုက္တဲ့အခါ
သရဲအားလံုးေၾကာက္လန္႕ထြက္ေျပးသြားပါေတာ့တယ္။
ဆရာႀကီးရြတ္လိုက္တဲ့ဂါထာကေတာ့
“ ဘာလဲ…မင္းတို႕ေတြ ငါ့ကိုေျခာက္လွန္႕တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား၊
ငါ့ကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား?
ငါဟာ သမားေတာ္ႀကီးေရႊသန္းကြ၊
မင္းတို႕ေတြအားလံုး ႏွစ္ခါျပန္ေသသြားခ်င္လို႕လား?” ..... ဟူသတည္း။
No comments:
Post a Comment