သို႕
ခ်စ္တဲ့
အေမ
သတိရစြာျဖင့္စာေရးလိုက္ပါတယ္။
ဂ်ိဳးနတ္စ္(Jonas)
ႏွင္းမုန္းတိုင္ကေတာ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ အားရပါးရက်ၿပီးေတာ့ ခုေတာ့ ၿပီးသြားၿပီ။
ဒါေပမယ့္
ႏွင္းမုန္တိုင္းရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲကေတာ့ ခုမွစတယ္။
ႏွင္းထုက
ေပါင္လယ္ေက်ာ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွင္းရဦးမယ္။
နယူူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာဆိုရင္
လူတစ္ရပ္စာေလာက္က်တဲ့ေနရာရွိတယ္လို႕ၾကားရတယ္။
ဆိုးဆိုးဝါးဝါးျဖစ္တဲ့ၿမဳိ႕ေတြကေတာ့
ဝါရွင္တန္ဒီစီနဲ႕ေဘာ္တီမိုးၿမိဳ႕။
လူအေသအေပ်ာက္ရွိတယ္။
သတင္းအရေတာ့ …..(၁၄)ေယာက္ရွိသတဲ့။
အေမရိကန္သမိုင္းမွာေတာ့
အဆိုးဆံုးႏွင္းမုန္တိုင္းလို႕သိရတယ္။
မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရတဲ့လူဦးေရဟာ
၈၅-သန္းေတာင္ရွိတယ္လို႕ဆိုပါလား။
အဲဒီလူေတြအားလံုးနီးပါးဟာ
ႏွင္းရွင္းပြဲကို ဆက္လက္ဆင္ႏြဲရေတာ့မယ္။
လူႀကီးေတြက
ႏွင္းကို နည္းမ်ိဳးစံုရွင္းခ်ိန္မွာ ကေလးေတြကေတာ့ ႏွင္းပံုေပၚမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကစားၾကတယ္။
က်ေနာ္ရဲ႕ကားကေတာ့
ကားဂိုေဒါင္ထဲမွာဆိုေတာ့
ကားကိုေတာ့
မရွင္းရလို႕ ေတာ္ေသးတာေပါ့လို႕မေျပာႏိုင္ပါဘူး။
ကားဂိုေဒါင္တံခါးကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ကားဘယ္လုိမွ
သြားလို႕မရေအာင္ ႏွင္းေတြက ပိတ္ဆို႕ေနတယ္။
အခ်ိဳ႕ကေတာ့
ႏွင္းရပ္သြားတာနဲ႕သူတို႕ရဲ႕ကားကို ႏွင္းထုထဲက ဖယ္ရွားေနတာကိုေတြ႕ရတယ္။
က်ေနာ္ရဲ႕ကားဂိုေဒါင္ေရွ႕ကႏွင္းထုကိုဖယ္ရွားတာ
သံုးနာရီသာၾကာသြားတယ္။
တစ္ဝက္ေလာက္ပဲ
ရွင္းျဖစ္တယ္။ဒီေလာက္ေအးခဲခ်ိန္မွာ ေခၽြးဒီးဒီးက်တယ္။
တကယ့္အားကစားေလ့က်င့္ခန္းကိုလုပ္ေနရတဲ့အတိုင္းပါလား။
ေလ့က်င့္ခန္းမလုပ္ျဖစ္တာၾကာၿပီဆိုေတာ့
ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းတယ္။
ေနာက္ေန႕မွာ
ကိုယ္လက္ေတြနာေနတယ္။ခါးလည္းနာတယ္။
အိမ္နီးနားခ်င္းေတြအားလံုးက
ကိုယ့္လိုပဲအားကိုးမာန္တက္လုပ္တာေတြ႕ေတာ့လည္း
မျဖစ္မေနလုပ္ရေတာ့တယ္။
ကားဝင္ထြက္ရရံု
ႏွင္းရွင္းထားေတာ့ ကားကို ကပ္သီးကပ္သပ္ဝင္ထြက္ေနရတယ္။
ကားကႀကီးေတာ့
အစဥ္မေျပပါ။
ဒါေၾကာင့္
ႏွင္းကိုေနာက္ေန႕မွာ ရွင္းဖို႕ေဂၚျပားကမဝယ္ရေသး။
အိမ္နီးနားခ်င္းဆီမွာလည္း
ထပ္မငွားခ်င္လို႕ ေဂၚျပားအဝယ္ထြက္တယ္။
တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ
ႏွင္းရွင္းေဂၚျပားလံုးဝကုန္ေနတယ္။
သံုးရက္ေျမာက္ေန႕မွ
ၿမိဳ႕ျပင္တစ္ေနရာက ႏွင္းရွင္းေဂၚျပားတစ္လက္ရတယ္။
အဲဒီေန႕မွာ
အိမ္ေရွ႕ကိုလံုးဝ ရွင္းျဖစ္တယ္။
ျမင္ျမင္သမွ်ကေတာ့
ႏွင္းေတြ။ ေနရာတုိင္းမွာ ေဖြးေဖြးျဖဴလို႕။
ႏွင္းပင္လယ္လို႕ေတာင္ေျပာႏိုင္တယ္။
++++++++++++++++++++
က်ေနာ္ေနတဲ့အခန္းက
ပထမထပ္ျဖစ္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕က ေလွ်ာက္လမ္းမွာႏွင္းနည္းနည္းပဲရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္
ဝါရံတာမွာေတာ့ ႏွင္းေတြက လက္မ-၂၀ေက်ာ္ရွိတယ္။
အဲဒီဝါရံတာကိုလည္း
အသံုးမျပဳတာမ်ားေတာ့ မရွင္းေတာ့ပါ။
အခ်ိန္တန္ရင္
ေနပူခ်ိန္နဲ႕ အရည္ေပ်ာ္သြားလိမ့္မယ္။
ႏွင္းက်ၿပီးဆက္တိုက္လိုလို
ေနပူတယ္။
အမ်ားသြားတဲ့လမ္းေၾကာင္းကို
သက္ဆိုင္ရာက ခ်က္ခ်င္းရွင္းတဲ့အတြက္
ကားသြားရတာ
အစဥ္ေျပလာပါတယ္။
သက္ဆိုင္ရာတာဝန္ရွိသူေတြက
တာဝန္ခံၾကတယ္။တာဝန္ယူၿပီးႏွင္းရွင္းၾကတယ္။
ျမင္ကြင္းကေတာ့
ဖါးကန္႕အတိုင္းပါပဲ။
ေနရာတိုင္းမွာ
ေျမစာပံုေတြရွိေနသလိုမ်ိဳး ႏွင္းစာပံံုကရွိေနတယ္။
ဒီမွာက
ဖြက္မရွိဘူး။
အေမရိကန္မွာ
အဆိုးဆံုးႏွင္းမုန္တိုင္းႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ျဖစ္သြားတာေတာင္
လူအေသအေပ်ာက္က
ဆယ္ဂဏန္းေလာက္ပဲရွိတယ္။
ဒါကိုေတြ႕ႀကံဳရေတာ့
နာဂစ္မုန္တိုင္းကို သြားသတိရမိတယ္။
တကယ္လို႕
နာဂစ္မုန္တိုင္းသာ အေမရိကန္မွာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
လူအေသအေပ်ာက္ရာဂဏန္းထက္ပိုမွာမဟုတ္ဘူးလို႕ေတြးမိတယ္။
ဘာေတြက
ကြာျခားေနသလဲ။
ဒီမွာက
အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက တာဝန္ခံတယ္။ တာဝန္ယူတယ္။
ၿပီးေတာ့
နည္းပညာတိုးတက္ေအာင္ႀကိဳးစားတယ္။
မုန္တိုင္းလာမယ္ဆိုတာ
တစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက ႀကိဳသိေနတယ္။
တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕
ပိုသိေအာင္ သတင္းကို အခ်ိန္မီထုတ္ျပန္ေပးတယ္။
အစိုးရက
တိက်တဲ့ႀကိဳတင္ကာကြယ္မႈေတြကို လုပ္ေနတာကိုေတြ႕ရတယ္။
ျပည္သူေတြကိုလည္း
ပူးေပါင္းပါဝင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္။
ျပည္သူေတြကလည္း
တာဝန္သိသိနဲ႕ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္လူအေသအေပ်ာက္နည္းတယ္လို႕ေျပာႏိုင္တယ္။
+++++++++++++++++
က်ေနာ္တို႕လည္း
အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕သမိုင္းမွာ အဆိုးဆံုးလို႕နာမည္ႀကီးတဲ့ႏွင္းမုန္တိုင္းကို
ေတြ႕ႀကံဳဖူးသြားတာက
အျမတ္တစ္ခုလို႕မွတ္ယူပါတယ္။
ေကာင္းေကာင္းနားရတဲ့
ပိတ္ရက္ႏွစ္ရက္ရတာလည္း အျမတ္ပါပဲ။
အဆိုးထဲက
အေကာင္းလို႕ေျပာရမွာပဲ။
ဒါပါပဲအေမ။
အေမကိုခ်စ္တဲ့သား
ေအာင္ဝင္းဟိန္း
အက္ရွ္ဗန္းၿမိဳ႕၊
ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္၊
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု။
