“ေဆးတစ္ရွင္ ေပးပါရွဴ...”

တစ္ခါတုန္းက ေက်းရြာသူ၊ေက်းရြာသားမ်ားဟာ

ဘာသာဘာဝ ေျပာၾကဆိုၾက သံုးႏႈန္းၾကတာက

(ေတာ္တို႕၊ က်ဳပ္တို႕)လို႕ပဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သံုးၾကတယ္။

ၿမိဳ႕မွာလို ရွင္ေတြ၊ က်မေတြ မသံုးႏႈန္းၾကဘူး။

ၿမိဳ႕မွာ ေတာ္ေတြ၊ က်ဳပ္ေတြ သံုးရင္ ရုိင္းတယ္ေပါ့။

ေတာသူေတာသား ေတြလို႕ ယူဆထားၾကတာကိုး။

ဒီေတာ့ ေတာမွာ ေနတဲ့ေတာသူမတစ္ေယာက္ဟာ

ေနျပည္ေတာ္ေခၚတဲ့ၿမိဳ႕ကို သြားစရာရွိေလေတာ့

ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားရဲ႕အသံုးအႏႈန္း အေခၚအေဝၚေတြကို ေလ့လာေမးျမန္းရတာေပါ့။

ဒါနဲ႕ အဲဒီေက်းေတာသူဟာ ၿမိဳ႕ကို သြားေတာ့ ရွင္ထည့္ၿပီးေျပာဆိုမွပဲ စိတ္ထဲမွာ စြဲထားလိုက္သတဲ့။

ၿမိဳ႕ကိုေရာက္လို႕တည္းခိုမယ့္ မိတ္ေဆြအိမ္ေရာက္ေတာ့

ရင္းလည္း ရင္းႏွီးတာကတစ္ေၾကာင္း၊

ေမာေမာနဲ႕ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္တာေၾကာင့္

“ေဆးတစ္ရွဴ ေပးပါရွင္”လို႕ေျပာရမွာကို

“ ရွင္”ထည့္ခ်င္ေဇာနဲ႕

“ေဆးတစ္ရွင္ ေပးပါရွဴ”လို႕ေျပာလိုက္မိသတဲ့။